«وَ مَا خَلَقْنَا السَّمَاءَ وَ الْأَرْضَ وَ مَا بَینَهُمَا لَاعِبِینَ * لَوْ أَرَدْنَا أَن نَتَّخِذَ لَهْوًا لَّاتَّخَذْنَاهُ مِن لَدُنَّا إِن کُنَّا فَاعِلِینَ * بَلْ نَقْذِفُ بِالْحَقِّ عَلَى الْبَاطِلِ فَیَدْمَغُهُ فَإِذَا هُوَ زَاهِقٌ وَ لَکُمُ الْوَیلُ مِمَّا تَصِفُونَ» [1]
و آسمان و زمین و آنچه را که میان آن دو است، به بازیچه نیافریدیم. اگر می‌خواستیم بازیچهاى بگیریم، قطعاً آن را از نزد خویش [برای شما] اختیار میکردیم. بلکه حق را بر باطل فرو میافکنیم پس آن را در هم میشکند و بناگاه آن نابود میگردد واى بر شما از آنچه وصف میکنید.
***
عَنْ عَبْدِ الْأَعْلَى قَالَ: سَأَلْتُ أَبَا عَبْدِ اللهِ (عَلَیهِ‌السَّلامُ) عَنِ الْغِنَاءِ وَ قُلْتُ إِنَّهُمْ یَزْعُمُونَ أَنَّ رَسُولَ اللهِ (صَلَّی اللهُ عَلَیهِ وَ آلِهِ وَ سَلَّمْ) رَخَّصَ فِی أَنْ یُقَالَ «جِئْنَاکُمْ جِئْنَاکُمْ حَیُّونَا حَیُّونَا نُحَیِّکُمْ». فَقَالَ: «کَذَبُوا إِنَّ اللهَ عَزَّ وَ جَلَّ یَقُولُ «وَ مَا خَلَقْنَا السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضَ وَ ما بَینَهُمَا لاعِبِینَ لَوْ أَرَدْنَا أَنْ نَتَّخِذَ لَهْواً لَاتَّخَذْناهُ مِنْ لَدُنَّا إِنْ کُنَّا فاعِلِینَ. بَلْ نَقْذِفُ بِالْحَقِّ عَلَى الْبَاطِلِ فَیَدْمَغُهُ فَإِذَا هُوَ زاهِقٌ وَ لَکُمُ الْوَیلُ مِمَّا تَصِفُونَ» ثُمَّ قَالَ: «وَیْلٌ لِفُلَانٍ مِمَّا یَصِفُ رَجُلٌ لَمْ یَحْضُرِ الْمَجْلِسَ» [2]
راوی می‌گوید از امام صادق (که سلام بر ایشان باد) از موسیقی پرسیدم و گفتم [عامه] گمان می‌کنند که پیامبر خدا (که درود و سلام خداوند بر ایشان و خاندانشان باد) اجازه داده‌اند در این که [به حالت ترانه‌خوانی و همراه با کشیدن صدا] گفته شود: آمدیم، آمدیم، خوش آمد گویید به ما، خوش آمد گویید به ما، خوش آمد گوییم به شما. حضرت فرمودند: دروغ گفته‌اند. خدا(یی که با عزت و جلال باد) [در قرآن کریم] می‌فرماید: و آسمان و زمین و آنچه را که میان آن دو است به بازیچه نیافریدیم. اگر مىخواستیم بازیچهاى بگیریم قطعا آن را از پیش خود اختیار مىکردیم. بلکه حق را بر باطل فرو مىافکنیم پس آن را در هم مىشکند و بناگاه آن نابود مىگردد واى بر شما از آنچه وصف مىکنید. سپس فرمودند: وای بر فلانی برای نسبت دروغی که [به پیامبر] می‌دهد.
………………………………………………
[1] سوره‌ی انبیاء، آیات 16 تا 18.
[2] کافی، محدث کلینی، جلد 6، صفحه‌ی 433، باب الغناء؛ وسائل الشیعة، محدث عاملی، جلد 17، صفحه‌ی 307، باب تحریم الغناء حتى فی القرآن و تعلیمه و أجرته. شاهد: روضة المتقین فی شرح من لا یحضره الفقیه، مجلسی اول، جلد 10، صفحه‌ی 133، باب حد شرب الخمر و ما جاء فی الغناء و الملاهی؛ وافی، فیض کاشانی، جلد 17، صفحه‌ی 213؛ البرهان فی تفسیر القرآن، بحرانی، جلد 3، صفحه‌ی 806، ذیل آیه‌ی 16 تا 18 سوره‌ی انبیاء؛ مرآة العقول فی شرح أخبار آل الرسول، علامه مجلسی، جلد 22، صفحه‌ی 304، حدیث 12؛ تفسیر کنز الدقائق و بحر الغرائب، قمی مشهدی، جلد 8، صفحه‌ی 394، ذیل آیه‌ی 7 تا 22 سوره‌ی انبیاء.