عَنْ أَبِی عَبْدِ اللهِ (عَلَیهِ‌السَّلامُ) قَالَ: «مَنْ أَنْعَمَ اللهُ عَلَیهِ بِنِعْمَةٍ فَجَاءَ عِنْدَ تِلْکَ النِّعْمَةِ بِمِزْمَارٍ فَقَدْ کَفَرَهَا»
امام صادق (که سلام بر ایشان باد) فرمودند: هر کس خدای تعالی بر او نعمتی بدهد، پس در نزد آن نعمت، نَی* [یا سایر آلات موسیقی] بیاورد، ناسپاسی [نعمت] کرده است.
………………………………………………
کافی، محدث کلینی، جلد 6، صفحه‌ی 433، باب الغناء؛ مشکاة الأنوار فی غرر الأخبار، طبرسی، صفحه‌ی 333، فی الاستدراج و کفر النعم؛ وسائل الشیعة، محدث عاملی، جلد 17، صفحه‌ی 314، باب تحریم استعمال الملاهی بجمیع أصنافها و بیعها و شرائها. شاهد: روضة المتقین فی شرح من لا یحضره الفقیه، مجلسی اول، جلد 10، صفحه‌ی 133، باب حد شرب الخمر و ما جاء فی الغناء و الملاهی؛ وافی، فیض کاشانی، جلد 17، صفحه‌ی 212؛ بحار الأنوار، علامه مجلسی، جلد 79، صفحه‌ی 103، باب 16: التعزیة و المأتم و آدابهما و أحکامها؛ مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل، محدث نوری، جلد 2، صفحه‌ی 450، باب کراهة الصراخ بالویل و العویل و الدعاء بالذل و الثکل.