عَنْ یاسِرٍ الْخَادِمِ عَنْ أَبِی الْحَسَنِ (عَلَیهِ‌السَّلامُ) قَالَ: «مَنْ نَزَّهَ نَفْسَهُ عَنِ الْغِنَاءِ فَإِنَّ فِی الْجَنَّةِ شَجَرَةً یَأْمُرُ اللهُ عَزَّ وَ جَلَّ الرِّیاحَ أَنْ تُحَرِّکَهَا فَیَسْمَعُ لَهَا صَوْتاً لَمْ یَسْمَعْ بِمِثْلِهِ وَ مَنْ لَمْ یَتَنَزَّهْ عَنْهُ لَمْ یَسْمَعْهُ»
امام رضا (که سلام بر ایشان باد) فرمودند: کسی که خودش را از موسیقی پاک نگه دارد، در بهشت، درختی است که خدا(یی که با عزت و جلال باد) به بادها امر می‌کند تا آن را به حرکت درآورد، پس صدایی از آن می‌شنود که مانندش را نشنیده باشد. و کسی که خودش را از موسیقی پاک نگه ندارد، آن را نمی‌شنود.
………………………………………………
کافی، محدث کلینی، جلد 6، صفحه‌ی 434، باب الغناء؛ وسائل الشیعة، محدث عاملی، جلد 17، صفحه‌ی 317، باب تحریم سماع الغناء و الملاهی. شاهد: روضة المتقین فی شرح من لا یحضره الفقیه، مجلسی اول، جلد 10، صفحه‌ی 133، باب حد شرب الخمر و ما جاء فی الغناء و الملاهی؛ وافی، فیض کاشانی، جلد 17، صفحه‌ی 215؛ مرآة العقول فی شرح أخبار آل الرسول، علامه مجلسی، جلد 22، صفحه‌ی 306، حدیث 19.