عَنْ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ (عَلَیهِ‌السَّلامُ) أَنَّهُ قَالَ: «مَجْلِسُ الْغِنَاءِ مَجْلِسٌ لَا یَنْظُرُ اللهُ إِلَى أَهْلِهِ وَ الْغِنَاءُ یُورِثُ النِّفَاقَ وَ یُعْقِبُ الْفَقْرَ»
امام صادق (که سلام بر ایشان باد) فرمودند: مجلس موسیقی، مجلسی است که خدا به ساکنانش نگاه نمی‌کند و موسیقی و آوازخوانی، دورویی به ارث می‌آورد و ناداری در پی دارد.
………………………………………………
وسائل الشیعة، محدث عاملی، جلد 17، صفحه‌ی 307، باب تحریم الغناء حتى فی القرآن و تعلیمه و أجرته. شاهد: دعائم الإسلام، ابن حیّون، جلد 2، صفحه‌ی 204، فصل ذکر الدخول بالنساء و معاشرتهن؛ روضة المتقین فی شرح من لا یحضره الفقیه، مجلسی اول، جلد 10، صفحه‌ی 133، باب حد شرب الخمر و ما جاء فی الغناء و الملاهی؛ وافی، فیض کاشانی، جلد 17، صفحه‌ی 214؛ هدایة الأُمة إلى أحکام الأئمة (علیهم‌السلام)، محدث عاملی، جلد 6، صفحه‌ی 33، الرابع: ما یتعلق بالغناء؛ البرهان فی تفسیر القرآن، بحرانی، جلد 4، صفحه‌ی 362، ذیل آیات 6 و 7 سوره‌ی لقمان؛ مرآة العقول فی شرح أخبار آل الرسول، علامه مجلسی، جلد 22، صفحه‌ی 305، حدیث 16؛ تفسیر کنز الدقائق و بحر الغرائب، قمی مشهدی، جلد 10، صفحه‌ی 230، ذیل آیات 1 تا 10 سوره‌ی لقمان؛ مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل، محدث نوری، جلد 13، صفحه‌ی 212، باب تحریم الغناء حتى فی القرآن و تعلیمه و أجرته.