قَالَ أَبُو عَبْدِ اللهِ (عَلَیهِ‌السَّلامُ): «لَمَّا مَاتَ آدَمُ (عَلَیهِ‌السَّلامُ) وَ شَمِتَ بِهِ إِبْلِیسُ وَ قَابِیلُ فَاجْتَمَعَا فِی الْأَرْضِ فَجَعَلَ إِبْلِیسُ وَ قَابِیلُ الْمَعَازِفَ وَ الْمَلَاهِیَ شَمَاتَةً بِآدَمَ (عَلَیهِ‌السَّلامُ) فَکُلُّ مَا کَانَ فِی الْأَرْضِ مِنْ هَذَا الضَّرْبِ الَّذِی یُتَلَذَّذُ بِهِ النَّاسُ فَإِنَّمَا هُوَ مِنْ ذَاکَ»
امام صادق (که سلام بر ایشان باد) فرمودند: چون حضرت آدم (که سلام بر ایشان باد) مُرد، و ابلیس و قابیل شادی کردند، پس در زمین گرد هم آمدند و ابلیس و قابیل، آلات موسیقی و سرگرمی را برای شادی در مرگ آدم (که سلام بر ایشان باد) قرار دادند. پس هر چه در زمین از این نوع چیزها باشد که مردم با آن لذت ببرند، از آن است.
………………………………………………
کافی، محدث کلینی، جلد 6، صفحه‌ی 431، باب الغناء؛ وسائل الشیعة، محدث عاملی، جلد 17، صفحه‌ی 313، باب تحریم استعمال الملاهی بجمیع أصنافها. شاهد: روضة المتقین فی شرح من لا یحضره الفقیه، مجلسی اول، جلد 10، صفحه‌ی 162، باب حد شرب الخمر و ما جاء فی الغناء و الملاهی؛ وافی، فیض کاشانی، جلد 17، صفحه‌ی 210؛ مرآة العقول فی شرح أخبار آل الرسول، علامه مجلسی، جلد 22، صفحه‌ی 300، حدیث 3؛ بحار الأنوار، علامه مجلسی، جلد 11، صفحه‌ی 261، باب 8: عمر آدم و وفاته و وصیته إلى شیث.