عَنْ إِسْحَاقَ بْنِ جَرِیرٍ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللهِ (عَلَیهِ‌السَّلامُ) یَقُولُ: «إِنَّ شَیْطَاناً یُقَالُ لَهُ الْقَفَنْدَرُ إِذَا ضُرِبَ فِی مَنْزِلِ الرَّجُلِ أَرْبَعِینَ صَبَاحاً بِالْبَرْبَطِ وَ دَخَلَ عَلَیهِ الرِّجَالُ وَضَعَ ذَلِکَ الشَّیطَانُ کُلَّ عُضْوٍ مِنْهُ عَلَى مِثْلِهِ مِنْ صَاحِبِ الْبَیتِ، ثُمَّ نَفَخَ فِیهِ نَفْخَةً فَلَا یُغَارُ بَعْدَ هَذَا حَتَّى تُؤْتَى نِسَاؤُهُ فَلَا یُغَارُ»
راوی می‌گوید از امام صادق (که سلام بر ایشان باد) شنیدم که می‌فرمودند: همانا شیطانی است که به او قفندر گفته می‌شود، هر گاه در منزل مردی، چهل روز، بَربط* نواخته شود، بر آن مرد وارد می‌شود و آن شیطان، هر عضوش را بر مثل آن عضو از صاحب آن خانه می‌گذارد، سپس یک بار می‌دمد، پس بعد از آن، غیرت نخواهد آورد حتی اگر به زنانش تجاوز [جنسی] شود نیز تَغایُر* نمی‌کند.
………………………………………………
کافی، محدث کلینی، جلد 6، صفحه‌ی 433، باب الغناء؛ وسائل الشیعة، محدث عاملی، جلد 17، صفحه‌ی 312، باب تحریم استعمال الملاهی بجمیع أصنافها. شاهد: روضة المتقین فی شرح من لا یحضره الفقیه، مجلسی اول، جلد 8، صفحه‌ی 383، باب الغیرة؛ وافی، فیض کاشانی، جلد 17، صفحه‌ی 214؛ مرآة العقول فی شرح أخبار آل الرسول، علامه مجلسی، جلد 20، صفحه‌ی 376، حدیث 5.