عَنْ أَبِی الرَّبِیعِ الشَّامِی عَنْ أَبِی عَبْدِ اللهِ (عَلَیهِ‌السَّلامُ) قَالَ: سُئِلَ عَنِ الشِّطْرَنْجِ وَ النَّرْدِ، قَالَ: «لَا تَقْرَبْهُمَا» قُلْتُ: فَالْغِنَاءُ؟ قَالَ: «لَا خَیرَ فِیهِ لَا تَفْعَلُوا»
راوی می‌گوید: از امام صادق (که سلام بر ایشان باد) از شطرنج* و نَرد* پرسیده شد، فرمودند: نزدیک آن‌دو مشو. گفتم: موسیقی، فرمودند: خیری در آن نیست، انجامش مده.
………………………………………………
خصال، شیخ صدوق، جلد 1، صفحه‌ی 251، النهی عن أربعة أشیاء و عن أربعة ظروف؛ معانی الأخبار، شیخ صدوق، صفحه‌ی 224، باب معنى الدباء. شاهد: بحار الأنوار، علامه مجلسی، جلد 76، صفحه‌ی 239، باب 99: الغناء.