عَنْ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ (عَلَیهِ‌السَّلامُ) أَنَّهُ سُئِلَ عَنِ الْغِنَاءِ فَقَالَ لِلسَّائِلِ: «وَیحَکَ إِذَا فُرِّقَ بَینَ الْحَقِّ وَ الْبَاطِلِ أَیْنَ تَرَى الْغِنَاءَ یَکُونُ؟» قَالَ: مَعَ الْبَاطِلِ وَ اللهُ جُعِلْتُ فِدَاکَ. قَالَ: «فَفِی هَذَا مَا یَکْفِیکَ»
از امام صادق (که سلام بر ایشان باد) از موسیقی سؤال شد، به سؤال‌کننده فرمودند: وای بر تو! اگر بین حق و باطل جدایی بیافتد، موسیقی در کجا قرار می‌گیرد؟ گفت: به خدا قسم در باطل، فدایتان شوم. فرمودند: پس در این [جواب خودت] آنچه تو را کفایت کند، هست.
………………………………………………
مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل، محدث نوری، جلد 13، صفحه‌ی 214، باب تحریم الغناء حتى فی القرآن و تعلیمه و أجرته.