قَالَ رَسُولُ اللهِ (صَلَّی اللهُ عَلَیهِ وَ آلِهِ وَ سَلَّمْ): «یُحْشَرُ صَاحِبُ الطُّنْبُورِ یَوْمَ الْقِیامَةِ وَ هُوَ أَسْوَدُ الْوَجْهِ وَ بِیَدِهِ طُنْبُورٌ مِنْ نَارٍ وَ فَوْقَ رَأْسِهِ سَبْعُونَ أَلْفَ مَلَکٍ بِیَدِ کُلِّ مَلَکٍ مِقْمَعَةٌ یَضْرِبُونَ رَأْسَهُ وَ وَجْهَهُ وَ یُحْشَرُ صَاحِبُ الْغِنَاءِ مِنْ قَبْرِهِ أَعْمَى وَ أَخْرَسَ وَ أَبْکَمَ وَ یُحْشَرُ الزَّانِی مِثْلَ ذَلِکَ وَ صَاحِبُ الْمِزْمَارِ مِثْلَ ذَلِکَ وَ صَاحِبُ الدَّفِّ مِثْلَ ذَلِکَ»
استاد اعظم (که درود و سلام خداوند بر ایشان و خاندانشان باد) فرمودند: صاحب تنبور* در روز قیامت محشور می‌شود در حالی که صورتش سیاه است و به دستش تنبوری* از آتش است و بالای سرش هفتاد هزار فرشته در دست هر کدام، گُرزی* است که سر و صورتش را با آن می‌زنند و صاحب موسیقی از قبرش، کور و گُنگ بر انگیخته می‌شود و زناکار همچنین و صاحب نَی* همچنین و صاحب دایره* همچنین.
………………………………………………
جامع الأخبار، شعیری، صفحه‌ی 154، الفصل الخامس عشر و المائة فی الغناء و سماعها؛ بحار الأنوار، علامه مجلسی، جلد 76، صفحه‌ی 253، باب 100 المعازف و الملاهی؛ مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل، محدث نوری، جلد 13، صفحه‌ی 219، باب تحریم استعمال الملاهی بجمیع أصنافها و بیعها و شرائها.