قَالَ رَسُولُ اللهِ (صَلَّی اللهُ عَلَیهِ وَ آلِهِ وَ سَلَّمْ): «إذَا کَانَ یَومُ القِیَامَةِ قَالَ اللهُ عَزَّ وَ جَلَّ: أیْنَ الَّذِینَ کَانُوا یُنَزِّهُونَ أسْمَاعَهُمْ وَ أبْصَارَهُمْ عَن مَزَامِیرِ الشَّیطَانِ؟ مَیِّزُوهُم، فَیُمَیَّزُونَ فِی کُثْبِ المِسْکِ وَ العَنبَرِ، ثُمَّ یَقُولُ لِلمَلَائِکَةِ: أسْمِعُوهُمْ تَسبِیحِی وَ تَمجِیدِی، فَیَسْمَعُونَ بِأصْواتٍ لَمْ یَسمَعِ السَّامِعُونَ بِمِثلِها قَطُّ»
استاد اعظم (که درود و سلام خداوند بر ایشان و خاندانشان باد) فرمودند: چون روز قیامت شود، خدا(یی که با عزت و جلال باد) می‌فرماید: کجایند آنان که گوش‌ها و چشم‌هایشان را از نَی‌های* شیطان پاک نگه داشتند؟ جدایشان کنید. پس جدایشان می‌کنند و بر تپه‌هایی از مِشک* و عَنبر* قرار می‌دهند. پس به فرشتگان می‌گوید: آنان را تسبیح* و تمجید* من بشنوانید. پس صداهایی می‌شنوند که هیچگاه شنوندگان مانند آن را نشنیده‌اند.
………………………………………………
کنز العمال، متقی هندی، جلد 15، صفحه‌ی 220.