حاج فردوسی

اگر لطف کنید و یک وجه مشترک از موسیقی مثلاً سرود ملی را با شراب بیان کنید و یک دلیل منطقی و معقول برای تحریم موسیقی مثلاً سرود ملی جمهوری اسلامی ایران را در زمان حال بیان بفرمایید و این‌که چرا ممکن است با انجام دادن بعضی کارهایی که انجام آن‌ها اشکال ندارد انسان به بهشت نرود حتی انسان مومن و عارف و خردمند.و اگر شخصی مقلد یک از علمایی بود که از نظر او برخی انواع موسیقی حلال است و مجاز است که به آن‌ها گوش دهد آیا میتواند وارد برنامه‌ی منهاج فردوسیان شود و از مقلد خود هم تقلید نماید؟ لطف جوابها را واضح و نه در فضای منهاج فردوسیان بلکه در فضای فقه و منطق و اسلام بفرمایید ممنون میشوم.

و من ا..توفیق

باسمه الحق المبین

سؤالات شما را به صورت ترکیبی جواب می‌دهم.

ـ اگر لطف کنید و دلیل حذف جوابها و نظریاتم از قسمت نظرات وبلاگتان را بگویید

جواب: نظرات تکراری و غیر همسو با مباحث محوری پایگاه، یعنی منهاج فردوسیان حذف می‌شود. کاربران محترم توجه دارند که این صفحه ویژه‌ی مسائل منهاج فردوسیان است و از پرداختن به سایر مقولات پرهیز می‌شود.

جواب: موسیقی و شراب در طبقه‌ی دوم قوانین منهاج فردوسیان قرار دارد یعنی هر دو از یک اندازه‌ی اهمیتِ ترک برخوردار است. ضمناً موسیقی با همه‌ی گستردگی‌اش مورد نظر است نه فقط سرود ملی.

جواب: اینجا جای تسلیم در مقابل وحی است و من دلایل وحیانی ترک موسیقی را برایتان بازگو کردم و در همین صفحه منتشر شد که اهالی موسیقی چگونه آخرتی دارند.

توجه داشته باشید که منهاجی با هدایت «عقل» به وجود خدایی برای این عالم می‌رسد و سپس برای اثبات پیامبر از «عقل» کمک می‌گیرد. وقتی پیامبر ثابت شد، «عقل» به حاشیه می‌رود و فقط «قلب» است که خاشعانه بر درگاه پیامبر مقیم می‌گردد و تمام نظرش به فرمایشات وحیانی پیامبر است. منهاجی معتقد است: دین خدا با عقل، سنجیده نمی‌شود. (قانون 340)

استاد معظم حضرت سجاد (علیه‌السلام) فرمودند:

«إِنَّ دِینَ اللَّهِ لَا یُصَابُ بِالْعُقُولِ النَّاقِصَةِ وَ الْآرَاءِ الْبَاطِلَةِ وَ الْمَقَایِیسِ الْفَاسِدَةِ وَ لَا یُصَابُ إِلَّا بِالتَّسْلِیمِ فَمَنْ سَلَّمَ لَنَا سَلِمَ وَ مَنِ اهْتَدَی بِنَا هُدِیَ وَ مَنْ دَانَ بِالْقِیَاسِ وَ الرَّأْیِ هَلَک وَ مَنْ وَجَدَ فِی نَفْسِهِ شَیْئاً مِمَّا نَقُولُهُ أَوْ نَقْضِی بِهِ حَرَجاً کفَرَ بِالَّذِی أَنْزَلَ السَّبْعَ الْمَثَانِی وَ الْقُرْآنَ الْعَظِیمَ وَ هُوَ لَا یَعْلَم‏» [بحار الانوار، علامه مجلسی، جلد 2، صفحه‌ی 303؛ مستدرک الوسائل، محدث نوری، جلد 17، صفحه‌ی 262]

ترجمه: با عقل‌های ناقص و نظرات باطل و مقایسه‌های فاسد نمی‌شود به دین خدا دست یافت. دین خدا جز با تسلیم شدن به دست نمی‌آید. پس کسی که تسلیم ما باشد سالم می‌ماند و کسی که به ما هدایت جوید، هدایت می‌یابد و کسی که به مقایسه و نظرات [شخصی و سلیقه ای] نزدیک شود، هلاک می‌گردد. و کسی که چیزی در جانش درباره‌ی آنچه ما می‌گوییم یا قضاوت می‌کنیم بیابد [یعنی به سخنان یا قضاوت‌های ما، انکار و اشکال قلبی داشته باشد]، کافر شده است به کسی که سبع المثانی [یعنی سوره‌ی حمد] و قرآن عظیم را نازل فرموده [یعنی به خدای بزرگ کافر شده] در حالی که [خودش هم] نمی‌داند.

جواب: انجام دادن مباحات برای کسی که قصد وارد شدن به بهشت را دارد، اشکال ندارد ولی انجام همین مباحات برای کسی که قصد رسیدن به قله‌های برین بهشت دارد، در حکم گناه است.

هدف منهاج فردوسیان، چنان که از نامش پیداست، رسیدن به بالاترین قله‌ی بهشت یعنی فردوس است. برای رسیدن به آن مراحل عالیه باید پاکی فوق العاده‌ای داشت.

از یکی از ثقات شنیدم که او از قول یکی از نزدیکان رهبر معظم انقلاب (دام ظله الوارف) نقل می‌کرد که یک روز در خدمت معظم له، اخبار تلویزیون را گوش می‌دادیم، پس از تمام شدن اخبار که موسیقی خبر پخش می‌شد، معظم له صدای تلویزیون را بستند. عرض کردم: آقا این مقدار اشکال دارد؟ ایشان فرمودند: برای بنده اشکال دارد.

دقت کنید که همین فقیه بزرگواری که این مقدار موسیقی را موجب جهنمی شدن نمی‌دانند، خودشان برای رسیدن به درجات عالیه‌ی بهشت از آن تنزه می‌جویند.

پس سعی کنید فرق «نرفتن به جهنم» با «رفتن به بالاترین درجات بهشت» را متوجه شوید.

جواب: تا زمانی که منهاج، درباره‌ی موضعی قانون دارد، نوبت به تقلید نمی‌رسد. تقلید و استفتاء از فقیه (کارشناس فقه) در مسائلی است که نیاز به نظر کارشناسانه باشد (مسائل مستحدثه). موضوعاتی که در آیات و روایات شیعه روشن است، نیاز به تقلید ندارد. یکی از روشن ترین موضوعات، نقش منفی نواختن و گوش دادن به موسیقی در رسیدن به کمال و سعادت است.

جواب: آنچه نوشتم متناسب با فضای منهاج فردوسیان بود. برای رسیدن به جواب‌های فقهی یا علمی می‌توانید از سایت پاسخگو استفاده نمایید.

حاج فردوسی