حاج فردوسی

جناب آقای حاج فردوسی محترم

سلام بر شما

سری دوم سوالات به شرح زیر خدمتتان ارسال می‌گردد.از آنجا که عضو شدن در گروه منتظران ظهور، افتخاری است. از طرف دیگر قول دادن به انجام برنامه‌ای که در بعضی موارد امکان انجام ان را نداری و در بعضی موارد به باور آن نرسیده‌ای خلاف دستور قرآن کریم است.در یافتن پاسخ سوالات مزاحم وقت شما شدم.

قانون 4.257: حتی اگر فرد یکتا پرست واهل کتاب باشد؟

جواب: بله، حتی اگر از اهل کتاب یعنی یهودی یا مسیحی باشد.

جواب: وجهش را به فروشنده هدیه بدهید و او هم قرآن را به شما هدیه بدهد.

جواب: شرط عضویت گفته شد.

جواب: این قانون مربوطه به موارد غیر ضروری است. در ضرورت، هم وام گرفتن و هم جنس قسطی خریدن اشکال ندارد. (قاعده‌ی 128)

جواب: کافی شریف/5/447؛ وسائل ‏الشیعة/20/362.

جواب: به نحوی نگه داری کنید که امکان پرواز هم برایشان وجود داشته باشد.

جواب: شرط عضویت گفته شد.

جواب: اولاً: حضرت سلیمان (علیه‌السلام) در میان خود پیامبران هم استثناست.

ثانیاً: ما شیعه و پیرو حضرت سلیمان (علیه‌السلام) نیستیم.

ثالثاً: استادان معظم منهاج فردوسیان یعنی حضرات ائمه‌ی معصومین (علیهم السلام) اینگونه به ما دستور داده اند.

جواب: استادان معظم منهاج فردوسیان (علیهم‌السلام) به ما دستور داده‌اند از افرادی که خیر از آن‌ها دور شده خرید نکنیم و با آنان معاشرت هم نداشته باشیم. معلوم است که خدای متعال که خیر محض است، کسی را از خیر محروم نمی‌کند بلکه این خود افراد هستند که بر اثر انحرافات خود، موجب دور شدن خیر از خویش می‌گردند. در زمان ما مثل خرید از دستفروش‌های معتاد، زنان بساطی کثیف و ژولیده، کودکان ژنده پوش، فروشندگانی که ادب گفتار یا کنترل نگاه ندارند و …

جواب: زکات اعتبار به شفاعت است یعنی برای کسی از آبروی خود مایه بگذارید که گرهی از کارش باز شود نه این که زیر بار ضمانت بروید. ضمانت در وام یعنی این‌که اگر وام گیرنده به هر دلیلی حتی عمدی از دادن قسط هایش امتناع کرد، من حاضرم به جای او قسط بدهم. اگر او مُرد، من بر عهده می‌گیرم که وامش را بدهم. اگر او فرار کرد، من به گردن می‌گیرم که قرضش را ادا کنم. ولی معمول ضمانت‌های ما، صوری است یعنی واقعاً به گردن نمی‌گیریم بلکه برای راه افتادن کار آن شخص، ورقه‌ی ضمانت را امضا می‌کنیم که این کار، خلاف شرع است.

کفالت نیز به این معنی است که عهده دار شخص یا اشخاصی شوید. مثلاً متعهد شوید که یک خانواده‌ی فقیر را به طور مرتب از لحاظ مالی تأمین نمایید. این کار نیز دغدغه دارد و نهی شده است. اگر خواستید به کسی کمک کنید، به نحوی باشد که تعهد آور برایتان نباشد تا موجب دغدغه‌ی ذهنی و کدورت روحی شود.

جواب: هدیه بیش از این که هدیه دهنده را اسیر هدیه گیرنده کند، هدیه گیرنده را اسیر هدیه دهنده می‌کند و گرفتار منّت او می‌نماید. به همین دلیل نخواسته اند، شیعه‌ی امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) زیر بار منّت کسی باشد. ولی اگر قبول هدیه، برکاتی مانند مسلمان شدن طرف یا حتی جلوگیری از اذیت رسانی او به مسلمانان داشته باشد، قطعاً قبول چنین هدیه‌ای ارجح است.

با تشکر از پاسخگوئی شما سایر سوالات در ایمیل دیگری خدمتتان ارسال می‌گردد.

خدای مهربان یار ونگهدارتان باشد.