با سلام. با توجه به نوشتههای حضرتعالی، نظرتان در مورد شیخ رجبعلی خیاط که صاحب کراماتی بودهاند و یا مرحوم بهلول که طی العرض میکردهاند چیست؟
نظرتان را در خصوص این مطلب بفرمایید: نماز با توجه و واقعی 7 اثر دارد؛ 1 ـ تسلط بر افکار پراکنده 2 ـ تسلط بر نفس 3 ـ ایجاد بینش خاص 4 ـ تخلیه روح از بدن 5 ـ تصرف در بدن انسان 6 ـ تسلط بر جهان 7 ـ دیدن اجسام لطیفه مانند ملائکه و…. پس شاید بر طبق این مطلب کرامات این آقایان به خاطر اثرات نمازشان باشد. و چطور میشود این کرامات را از ریاضت کشیدن تمیز داد؟ شاید یک راهش فرمایش حضرتعالی باشد که هر کدام برای دنیا کار کنند نامش ریاضت است و اهل دوزخند و هر که هدفش اخروی باشد و خوف از خدا داشته باشد، کرامات نفس است و جهت رضای خدا. (که البته تشخیصش مشکل است)
************
باسمه تعالی
سلام علیکم
هم مرحوم کربلایی رجبعلی و هم مرحوم بهلول از بندگان خوب خدا بودند. رحمت و رضوان الهی بر آنان باد.
این که نماز، هفت اثر اینچنینی دارد، اگر متن آیهی قرآن یا روایت معتبر از رسول خدا (صلیاللهعلیهوآلهوسلم) یا یکی از ائمهی دوازده گانه (علیهم السلام) است. قبول میکنیم و ثمرهی عملیاش این میشود که سعی کنیم نمازمان را با دقت و حضور بیشتر انجام دهیم.
اما اگر این هفت اثر از فرمایشات فلان عالم و فلان عارف است (چنان که ظاهرش این را نشان میدهد) برای اصحاب منهاج، [با این که خیلی هم حرفهای قشنگی است] هیچ ارزشی ندارد و فقط به درد پیروان و شیعیان همان آقا میخورد. اصحاب منهاج، پیرو و شیعهی رسول اعظم و دوازده جانشین معظم آن حضرت (علیهم السلام) هستند.
نکتهی دیگر اینکه اصحاب منهاج فردوسیان نباید به کرامات کسی توجه کنند، یعنی باید چنان چشم و دلشان سیر باشد که کرامات و خارق العادهها، ذرهای آنان را از مسیر حقی که در پیش گرفتهاند، غافل نسازد.
با ذکر یک مثال، مطلب را واضح تر بیان میکنم. ان شاء الله
دانشجویی را تصور کنید که دوست دارد در دانشگاه (الف) تحصیل کند به این دلیل که در بین کلاسهای درس، با کلوچه و آبمیوه، از شاگردان پذیرایی میشود!! ما به چنین دانشجویی میگوییم: ای عزیز، دانشگاه را باید به اعتبار و دانایی استادانش و معتبر بودن کتابهایی که در آن تدریس میشود، انتخاب کرد نه به خاطر پذیرایی بین کلاسها!
ای منهاجی، راه را باید به اعتبار استادانش و اعتبار کتابهای منبعش انتخاب کرد نه به چشمداشت رسیدن به کرامت و کارهای جالب و عجیب انجام دادن. کسانی که کارهای خارق العادهی فلان آقا و فلان ملا، چشمشان را گرفته و در آرزوی رسیدن به چنان قدرتهایی هستند، به کمال و سعادت نخواهند رسید.
موفق باشید
حاج فردوسی