حاج فردوسی

با توجه به وجود احادیث کم و انگشت شمار و بعضاً بی‌اصالت در خصوص نوروز باستانی ایرانیان، می‌خواستم بدانم که آیا در منهاج فردوسیان راجع به نوروز و اعمال آن دستوری صحیح و اصیل الروایت وجود دارد یا خیر؟ حقیقتش را بخواهید بنده با توجه به مختصر عقلی که برایم مانده، اصلاً نمی‌توانم نوروز را “عید” فرض کنم و “اعمال” و جشنی داشته باشم و مدام فکر می‌کنم که این بدعتی است که وارد دین ما شده! لطفاً بنده را راهنمایی فرمایید.

ممنون و آرزوی توفیقات بیشتر شما در راه توسعه و نشر اسلام ناب محمدی (ص)

باسمه تعالی شأنه

درباره‌ی نوروز، فقط یک روایت از جناب مُعلی بن خُنیس از امام صادق علیه‌السلام وارد شده است که حضرت فرموده‌اند:

«إِذَا کانَ یوْمُ النَّیرُوزِ فَاغْتَسِلْ وَ الْبَسْ أَنْظَفَ ثِیابِک وَ تَطَیبْ بِأَطْیبِ طِیبِک وَ تَکونُ ذَلِک الْیوْمَ صَائِماً» [مصباح المتهجد، شیخ طوسی؛ وسائل الشیعه، شیخ حرّ عاملی؛ بحار الانوار، علامه مجلسی)]

ترجمه: چون روز نوروز شد، غسل کن و پاکیزه ترین لباست را بپوش و عطر بزن و آن روز را روزه بدار.

البته چون این روایت در کتاب‌های معتبر ما آمده، بر طبق اصول استجماع منهاج فردوسیان، از همین یک روایت، قانون‌های 1219 و 1220 در آخرین مرحله‌ی قانون‌های انجام دادنی یعنی مرحله‌ی نهم استخراج شده است.

باید توجه داشته باشید که انجام این کارها در هر روزی مطلوب است و انجام دادنش به نیّت اجرای دستور استاد معظم، حضرت امام صادق (علیه‌السلام) بر ارزش و ثواب عمل می‌افزاید.

اما انجام کارهایی که مرسوم ایام نوروز است مانند، بازی، خنده، موسیقی، رقص، تبرّج [یعنی خود را به رخ یکدیگر کشیدن] و غیره، در هیچ روزی شایسته‌ی مؤمن نیست و باید ترک گردد.

البته رادیو و تلویزیون چون برای همه‌ی مردم ایران است و در میان این جمعیت، زرتشتی، مسیحی، کلیمی، بهایی، سنی و شیعه‌ی بی‌مبالات و بی‌تقوا وجود دارد، باید سلیقه‌ی همه را داشته باشند. [بدترین توجیهی که می‌شود برای فساد رسانه‌ی ملی مملک مدعی اسلام و تشیع ارائه داد!] ولی مؤمنین باید مواظب خود و خانواده شان باشند و از آلوده شدن به آداب جاهلی بپرهیزند.

حاج فردوسی