با سلام چرا بعضی از علما و مراجع که در زمان حیاتشان در گمنامی و دور از دنیا و تجملات دنیایی و گوشه‌گیری هستند بعد از مرگشان چرا دنیایی می‌شوند به طور مثال بنده مرحوم آیت الله بهجت ره را در زمان حیاتشان خیلی قبول داشتم اما بعد از ارتحالشان خیلی تغییراتی را شاهد هستم خصوصا در حرم مطهر سنگ قبر ایشان با تمام مراجع فرق دارد نوعی تبعیض هست آن هم چنان سنگ گرانبها و قیمتی و نوشتن العبد روی آن. آیا این سنگ و العبد خود ضدیت ندارد آیا مرحوم بهجت برای بعد از مرگشان و این حواشی هیچ وصیتی نکرده بودند و آیا فقط در زمان حیات دور از دنیا و تجملات بودند و بعد از مرگشان دیگر دنیایی شدند و چنین سنگ قبری دارند ایاواقعا معنی العبد چنین سنگ قیمتی و گرانبهایی است آیا ایشان با دیگر مراجع فرق خاصی دارند که چنین تبعیضی در سنگ قبرشان هست و همینطور این شاگردان مدعی که از بعد از فوت ایشان قارچ‌گونه از زمین بیرون آمده‌اند تا دیروز و زمان حیاتشان کجا بودند با تمام مقام والا و احترامی که حقیر به مرحوم بهجت داشتم این شبهات برایم بوجود آمده عنایت فرمایید راهنماییم نمایید.
سلام علیکم
ثانیاً: اعمالی که خود انسان انجام می‌دهد ملاک قضاوت است و کارهایی که دیگران (خصوصاً بعد از مرگ) انجام می‌دهند، نباید ملاک قضاوت باشد.
ثالثاً: علما و صلحا در مقامی نیستند که قبول یا رد آنان فایده یا ضرری به کمال و سعادت کسی داشته باشد. شما اگر آن مرحوم را صد در صد قبول داشته باشید، فایده‌ای به حالتان ندارد و اگر صد در صد رد کنید، ضرری نکرده‌اید.
رابعاً: شایسته است افرادی که در زندگی مواظب خود بوده‌اند، طوری رفتار کنند و حتی وصیت نمایند که بعدی‌ها با حرکات خارج از اسلوب، چهره و سابقه‌ی آنان را مخدوش ننمایند.
خامساً: چون آن مرحوم دارای نظام تربیتی مشخصی نبود، کسانی که شاگردی اخلاقی و عرفانی ایشان را ادعا کنند، ادعایشان نیاز به اثبات دارد. ولی اگر کسی ادعای شاگردی فقه و اصول ایشان داشته باشد، به راحتی می‌توان پذیرفت چون هر ساله ده‌ها نفر در درس‌های فقه و اصول ایشان شرکت می‌کردند.