سؤال: چرا بعضی افراد پس از آشنا شدن با «منهاج فردوسیان»، باز هم روش پدرانشان را پی می‌گیرند؟
جواب: انسان‌ها به صورت معمول، پیرو آباء و اجدادشان هستند و رسم‌های کهن، بیشتر در جانشان نفوذ و رسوخ دارد؛ تا جایی که قرآن کریم می‌فرماید: «إِنَّهُمْ أَلْفَوْا آبَاءَهُمْ ضَالِّینَ * فَهُمْ عَلَی آثَارِهِمْ یُهْرَعُونَ» [سوره‌ی صافات، آیه‌ی 69 و 70]
ترجمه: آنها پدران خود را گمراه یافتند؛ پس به دنبال آنها میشتابند.
پس این مطلب، دور از انتظار نیست و باید به ابتدایی بودن ساختار وجودی‌شان مربوط دانست. البته این روش، مورد اعتراض قرآن کریم است که می‌فرماید: «وَ إِذَا قِیلَ لَهُمْ تَعَالَوْاْ إِلَی مَا أَنزَلَ اللهُ وَ إِلَی الرَّسُولِ قَالُواْ حَسْبُنَا مَا وَجَدْنَا عَلَیهِ آبَاءنَا أَ وَ لَوْ کَانَ آبَاؤُهُمْ لاَ یَعْلَمُونَ شَیئًا وَ لاَ یَهْتَدُونَ» [سوره‌ی مائده، آیه‌ی 104]
ترجمه: و چون به آنان گفته شود به سوی آنچه خدا نازل کرده و به سوی پیامبر[ش] بیایید، میگویند: آنچه پدران خود را بر آن یافتهایم ما را بس است! آیا [این روش اشتباه را باید ادامه دهند،] هر چند پدرانشان چیزی نمیدانسته و هدایت نیافته بودند؟!