سلام علیکم
ابتدا تقدیم به خاتم انبیا صلواتی بفرستید.
حال این حدیث «زینوا مجالسکم بغیبة الفساق» مجلستان را با غیبت کردن اشخاص فاسق زینت دهید. مستند است؟
اگر هست مصادیق فاسقان کیانند؟ (اگر نبود هم مصادیق را مشخص بفرمایید آجرکم الله)
و کی ما می‌توانیم حکم به فسق شخصی کنیم و غیبتش را مجاز بدانیم؟
ضمناً غیبت از خودش بخاطر فسقش در هر موردی از ایشان که در چشمها خوار شود یا فقط در مورد فسقش؟
با تشکر و التماس دعا
************
باسمه تعالی
سلام علیکم
توجه شما را به چند نکته جلب می‌کنم:
1. چنین حدیثی وجود ندارد. آنچه وارد شده این است:
«زَیِّنُوا مَجَالِسَکمْ بِذِکرِ عَلِیِّ بْنِ أَبِی طَالِبٍ علیه السلام» [بشارة المصطفى لشیعة المرتضى، طبری آملی، صفحه‌ی 61]
ترجمه: مجلس‌هایتان را با یاد علی بن ابی‌طالب (علیه‌السلام) زینت ببخشید.
2. کسانی که قواعد نظری پایه‌ی منهاج فردوسیان را قبول نداشته باشند، احترام ندارند یعنی می‌توان بدی‌هایشان را آزادانه بیان کرد. (یعنی پیروان سایر ادیان و غیر شیعیان دوازده‌امامی)
3. کسانی که قواعد نظری پایه را قبول داشته باشند، اگر قوانین عملی پایه‌های اول تا چهارم را مراعات نکنند، فاسق هستند.
4. فسقی را می‌توان بازگو کرد که علنی باشد. پس کسی که قواعد نظری پایه را قبول داشته باشد (شیعه‌ی دوازده امامی باشد) ولی مثلاً در خلوت یا جمع‌های خصوصی، شراب می‌نوشد، را نمی‌شود در این مورد غیبت کرد و این گناهش را برای دیگران بازگو نمود.
5. در مجموع سعی کنید زبانتان را به گفتن بدی دیگران عادت ندهید.
موفق باشید
حاج فردوسی