حاج فردوسی

سلام. پدرم گوشش سنگین شده و باید باهاش بلند صحبت کنم. از طرفی ما خیلی عقایدمون فرق میکنه. دیدمون به زندگی متفاوته. من مذهبی هستم اما پدرم خیلی مذهبی نیست و اکثر اوقات بحث داریم. اما این مسئله‌ی سنگینی گوش و بلند حرف زدن من باعث شده که همش فکر میکنه من دارم باهاش دعوا میکنم. آروم حرف میزنم نمیشنوه بلند حرف میزنم فکر میکنه دارم دعوا میکنم. عقایدمون هم یکی نیست. پدرم خیلی اهل حسابگریه و مادرم هم خیلی معذبه. گاها من بین دعواهای اونها گیر میکنم. از این حمایت کنم اون یکی ناراحت میشه از اون حمایت کنم این یکی. بدجور گیرکردم. هرکار خوب یا مناجات و دعا و مراقبه هم که میکنم وقتی به پدرم برخورد میکنم یا بین اونها میفتم همش از بین میره. با این وجود خیلی خیلی دوستشون دارم و خیلی بهشون وابسته هستم. طاقت ناراحتی شونو اصلا ندارم. گاهی هم که آخر دعوامون میشه بعدش مثل چی پشیمون میشم که باز نتونستم جلوی عصبانیتمو بگیرم. خواهش میکنم راهنمایی کنید.