حاج فردوسی

چرا اصرار دارید که حضرت بقیة الله الاعظم (عجل الله فرجه الشریف) را «استاد حاضر» بخوانید در حالی که ایشان در غیبت کبری هستند؟!

باسمه تعالی

این نامگذاری برای مبارزه‌ی جدّی و علنی با این تفکر انحرافی است که آن بزرگوار را در غیبت از تمام شئون امامت می‌داند در حالی که ایشان فقط در غیبت از شئون سیاسی و اجتماعی هستند ولی تربیت نفوس مستعده و جان‌های آماده و دل‌های مشتاق، همچنان بر عهده‌ی‌ایشان است و در این صحنه، حضور و ظهور کامل دارند.

در زمان استاد اعظم و رسول معظم (صلی الله علیه و آله و سلم) و همچنین ائمه‌ی هدا (علیهم‌السلام) خیلی از مسلمانان و شیعیانی که در کشورها و شهرهای دور از مدینه بودند، در تمام عمر حتی یک بار هم آن حضرات را زیارت نمی‌کردند، بعضی یک بار و بعضی بیشتر و بیشتر موفق به تشرف و زیارت آن ذوات مقدس می‌شدند. اکنون نیز برخی شیعیان در تمام عمرشان حتی یک بار توفیق زیارت آگاهانه‌ی حضرت صاحب الامر (ارواحنا فداه) را نمی‌یابند، برخی برای یک بار و برخی بیشتر و بیشتر موفق به ملاقات با ایشان می‌گردند. اما نکته‌ی در خور توجه این است: همچنان که ندیدن رسول اعظم (صلی الله علیه و آله و سلم)‌ و امامان معصوم (علیهم السلام) در هزار و چهارصد سال پیش برای مردم آن عصر اگر ولایتشان را قبول کرده و دستوراتشان را انجام می‌دادند، ضرری به کمال و سعادتشان نمی‌زد، اکنون نیز آن عزیز در میان ما حاضرند و زندگی می‌کنند و زیارت نکردنشان ضرری به کمال و سعادت نمی‌زند، اگر همراه با ایمان و عمل صالح باشد.

پس ما، آن عزیز عالم هستی را هم «استاد» راه کمال و سعادت و هم «حاضر» در صحنه‌ی تربیت جان‌های آماده می‌دانیم و به همین ملاحظه، ایشان را «استاد حاضر» می‌خوانیم.

حاج فردوسی