سلام حاجی جان
این پیام را چک بفرمایید و بفرمایید برای تذکر خوب و صحیح است.
«آیه آخر آیة الکرسی یکی از مصادیقش اینه: منظور از اونی که از نور بسوی ظلمت میره مؤمن یا مسلمانی هست که گناهی در نظرش کوچک شده و اونو راحت انجام میده و طبق یکی از قواعد اعتقادی حقه شیعه، «تمام صفات رذیله براثر انجام کارهای ممنوع، در نفس، راسخ میشود» و «کیفر نقد معصیت، میل کردن بمعصیت بیشتر است» تا چه بسا به کفر بیانجامد و اونی که از ظلمت بنور حرکت میکند، اعتقادش درست است اما اعمال درستی ندارد، ولی صفات خوبی دارد که بر آنها اصرار دارد و طبق قاعده نظری حقه شیعه «پاداش نقد هر عبادت توفیق یافتن بر انجام عبادتهای بیشتر و همچنین خالص کردن عبادت است» و نتیجتاً در صورت ترک جمیع امور ممنوع، صفات رذیله بصورت خودکار و بتدریج بصفات حمیده، مبدل خواهد شد. (و امثال«حر» و دیگر نظر شده‌ها از دسته دومند) و خدا ولیشان است.
************
باسمه تعالی
سلام علیکم
چند نکته را در مورد متن بالا متذکر می‌شوم:
1. این متن برای پیامک، طولانی و زیاد است.
2. «آیة الکرسی» فقط یک آیه است نه سه آیه. پس بنویسید: یکی از مصادیق آیه‌ی 257 سوره‌ی بقره (دو آیه بعد از آیة الکرسی) کذا و کذا.
3. در بخشی که نوشته‌اید: «اعتقادش درست است اما اعمال درستی ندارد، ولی صفات خوبی دارد که بر آنها اصرار دارد» اینگونه باید اصلاح شود: «اعتقادش درست است و اعمالش را هم درست کرده، صفات رذیله‌اش آرام آرام به صفات حمیده تبدیل خواهد شد»
چون اگر کسی در دو جبهه‌ی اعتقاد یا عمل، کاستی‌ای داشته باشد، تبدّل صفات رذیله به صفات حمیده نصیبش نخواهد شد. توجه داشته باشید که آمدن و رفتن صفات حمیده و رذیله بر اثر اعمال اختیاری است، پس نمی‌توان بر صفت خوبی اصرار کرد. (هزار نکته‌ی باریکتر ز مو اینجاست)
4. جناب حر شهید و امثال ایشان (به تعبیر شما: نظر شده‌ها) استثنا هستند و نمی‌توان از آنان در قالب قانون ثابت یاد کرد. توجه کردن و دلخوش بودن به استثنائات، انسان را از سیر در مسیر رایج و منهاج قویم، سرد و سست میکند.
موفق باشید
حاج فردوسی