سلام علیکم
وسایل شخصی رسول خدا (ص) در موزه‌ای در مصر نگهداری می‌شود، نظر شما در مورد این وسایل چیست؟ آیا واقعاً این وسایل، مربوط به آن حضرت است؟
************
باسمه تعالی
توجه کردن به وسایل پیامبری که خدای تعالی به ایشان فرمود: «قل أنا بشر مثلکم» یعنی بگو من بشری مانند شما هستم، انحراف از جاده‌ی تکامل است یا حد اقل، مایه‌ی بازماندن از ترقی و تکامل می‌باشد.
البته ادامه‌ی آیه، جاده را مشخص می‌کند، می‌فرماید: «یوحی إلی» یعنی فرق من با شما این است که به من وحی می‌شود ولی به شما وحی نمی‌شود.
پس جاده، توجه به وحی‌ای است که بر قلب نازنین ایشان نازل شده نه توجه به کفش و عمامه و پیراهن. آنچه دل ما را ربوده و مسحور خودش کرده، برنامه‌ی عالی‌ای است که برای تکامل نوع بشر آوردند نه کفش و کلاهشان.
باید حواستان را جمع کرده و فریب شیطان را نخورید. شیطان همواره می‌کوشد که فرع را به جای اصل، در نظر انسان جلوه دهد. بدین جهت، شیرینی بدعت، در ذائقه‌ی عوام مردم، بسیار بیشتر از شیرینی سنت است. در نزد عوام جاهل، ارزش جلد طلاکوب و کاغذ نفیس و خط اعلای قرآن، برتر از ارزش پیام انسان‌ساز و تکامل‌دهنده‌ی آن است. ولی در نزد اصحاب منهاج فردوسیان که محققانه به دنبال یافتن راه تکامل هستند، آنچه بسیار ارزش دارد و در خور توجه است، برنامه‌ای است که در لابلای ورق‌های قرآن کریم، قرار دارد.
نکته‌ی جالب این است که اینها به شیعیان ایراد می‌گیرند که بر قبر فرزندان پیامبر که از گوشت و پوست و خون آن حضرت هستند، ضریح می‌سازند ولی خودشان برای پیراهنی که از پشم گوسفند یا موی بز است و فقط مدتی با پوست آن جناب در تماس بوده، ضریح می‌سازند.
موفق باشید
حاج فردوسی