سلام علیکم
یکی از اساتید علامه طباطبایی، مرحوم قاضی بود و ایشان شاگردان خود را بر طبق موازین شرعیه و با رعایت آداب باطنیه اعمال و حضور قلب در نمازها و اخلاص در کردار، دستورات خاص اخلاقی‌ای می دادند و دل آن ها را آماده‌ی پذیرش الهامات عالم غیب می نمودند. خود ایشان (مرحوم قاضی) در مسجد کوفه و مسجد سهله حجره داشتند و بعضی از شب ها را به تنهایی در آن حجرات بیتوته می کردند و شاگردان خود را نیز توصیه می کردند تا بعضی از شب ها را به عبادت در مسجد کوفه و یا سهله بیتوته کنند و دستور داده بودند که چنان چه در بین نماز و با قرائت قرآن و یا در حال ذکر، فکری برای شما پیش آمد و یا صورت زیبایی را دیدید و یا بعضی از جهات دیگر عالم غیب را مشاهده کردید، توجه ننمایید و دنبال عمل خود باشید!
استاد علامه طباطبایی می فرماید: روزی من در مسجد کوفه نشسته و مشغول ذکر بودم، در آن بین یک حوریه بهشتی از طرف راست من آمد و یک جام شراب بهشتی در دست داشت وبرای من آورده بود و خود را به من ارائه می نمود. همین که خواستم به او توجه کنم یاد حرف استاد افتادم و لذا چشم پوشیده و توجهی نکردم. پس آن حوریه برخاست و از طرف چپ من آمد و آن جام را به من تعارف کرد، من نیز توجهی ننمودم و روی خود را برگرداندم، پس آن حوریه‌ی بهشتی رنجیده شد و رفت و من تا به حال هر وقت آن منظره به یادم می‌افتد، از رنجش آن حوریه متاثر می شوم! (مهرتابان، یادنامه و مصاحبات تلمیذ (سید محمد حسین حسینی تهرانی) و علامه طباطبایی)
لطفاً بفرمایید آیا اظهارات فوق، صحیح است؟
با تشکر
************
باسمه تعالی
در روایات شیعه آمده است:
قَالَ رَسولُ اللهِ (صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم): «إِنَّ أَدنَی أَهلِ الجَنَّةِ مَنزِلَةً لَمَن یغدی عَلَیهِ وَ یراحُ بِعَشرَةِ آلافِ صَحفَةٍ … وَ لَو أَنَّ حُورِیا مِن حُورِهِم بَرَزَت لِأَهلِ الأَرضِ لَأَعشَت ضَوءَ الشَّمسِ، وَلاَفتَتَنَ بِها أَهلُ الأَرضِ» [مسند زید، صفحه‌ی 417]
ترجمه: رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم): فرمودند: «[حتی] برای دون‌پایه‌ترینِ اهل بهشت، هر بامداد و شامگاه، ده هزار سینی می‌آورند … اگر حوریه‌ای از حوریان بهشتی، برای اهل زمین آشکار شود، نور خورشید را تار می‌کند و زمینیان، سرگشته [و حیران] او می‌شوند».
قَالَ الصادقُ (علیه‌السلام): «لَوْ أَنَّ حَوْرَاءَ مِنْ حُورِ الجَنَّةِ أَشْرَفَتْ عَلَی أَهْلِ الدُّنْیا وَ أَبْدَتْ ذُؤَابَةً مِنْ ذَوَائِبِهَا لَأَمَتْنَ أَهْلَ الدُّنْیا أَوْ لَأَمَاتَتْ أَهْلَ الدُّنْیا» [الزهد، حسین بن سعید، صفحه‌ی 102؛ بحار لأنوار، علامه مجلسی، جلد 8، صفحه‌ی 199]
ترجمه: امام صادق (علیه‌السلام) فرمودند: «اگر حوری از حوریه‌های بهشت بر اهل دنیا سَرَک بکشد و زلفی از گیسوان او نمایان گردد، اهل دنیا [از لذت فوق العاده‌ی آن] می‌میرند»
در روایات عامه آمده است:
قَالَ رَسولُ اللهِ (صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم): «لَو أَنَّ حُوراً أَطلَعَت إِصبَعاً مِن أَصابِعِها، لَوَجَدَ رِیحَها کُلُّ ذِی رُوحٍ» [المعجم الکبیر، جلد 6، صفحه‌ی 59؛ حلیة الاولیاء، جلد 1، صفحه‌ی 247؛ تاریخ دمشق، جلد 21، صفحه‌ی 147؛ کنز العمال، جلد 14، صفحه‌ی 519]
ترجمه: رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم): فرمودند: «اگر حوریه‌ای [از حوریه‌های بهشتی، ] انگشتی از انگشتانش را [در فضای دنیا] آشکار سازد، هر جانداری بوی خوش آن را حس خواهد کرد».
قَالَ رَسولُ اللهِ (صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم): «لَو أَنَّ امرَأَةً مِن أَهلِ الجَنَّةِ اطَّلَعَت إِلَی أَهلِ الأَرضِ لَأَضاءَت ما بَینَهُما، وَ لَمَلَأَتهُ رِیحاً، وَ لَنَصِیفُها عَلی رَأسِها خَیرٌ مِن الدُّنیا وَما فِیها» [صحیح بخاری، جلد 3، صفحه‌ی 1029؛ سنن ترمذی، جلد 4، صفحه‌ی 182؛ مسند ابن حنبل، جلد 4، صفحه‌ی 283؛ صحیح ابن حبان، جلد 16، صفحه‌ی 413؛ مسند ابی یعلی، جلد 4، صفحه‌ی 45؛ کنز العمال، جلد 4، صفحه‌ی 304]
ترجمه: رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم): فرمودند: «اگر زنی از بهشتیان برای زمینیان نمایان گردد، از آسمان تا زمین را روشن می‌کند و عالم را آکنده از بو[ی خوش خود] می‌سازد. روسری [یا چادر] او از دنیا و هر آنچه در دنیاست، بهتر است».
قَالَ رَسولُ اللهِ (صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم): «لَو أَنَّ امرَأَةً مِن أَهلِ الجَنَّةِ أَشرَفَت إِلَی أَهلِ الأَرضِ لَمَلَأَتِ الأَرضَ رِیحَ مِسک، وَ لَأَذهَبَت ضَوءَ الشَّمسِ وَالقَمَرِ» [المعجم الکبیر، جلد 6، صفحه‌ی 59؛ زهد ابن مبارک، صفحه‌ی 77؛ تاریخ دمشق، جلد 21، صفحه‌ی 145؛ المصنف ابن ابی شیبه، جلد 8، صفحه‌ی 79؛ کنز العمال، جلد 14، صفحه‌ی 473]
ترجمه: رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم): فرمودند: «اگر زنی از اهل بهشت بر مردم زمین نمایان شود، زمین را از بوی مشک پُر می‌کند و [درخشندگی‌اش] نور خورشید و ماه را محو [و بی‌فروغ] می‌سازد».
نتیجه‌گیری: این طور به نظر می‌رسد که آنچه مرحوم علامه طباطبایی (ره) دیده‌اند، بانویی از اجنه بوده است نه حوریه‌ای بهشتی. گزارش‌های متعددی از ظاهر شدن زنانی از طایفه‌ی جن به صورت‌های بسیار زیبا و خیره‌کننده برای انسان‌ها، در دست است؛ زیرا آمدن حوریه به دنیا، نظام عالم را به هم می‌ریزد.
موفق باشید
حاج فردوسی