حاج فردوسی

این که می‌گویند: برای رسیدن به کمال، امام حسین (ع) راه میان‌بُر است؛ یا این که برای رسیدن به خدا، امام حسین (ع) بهترین راه است، یعنی چه؟ باید توسط امام حسین چکار کنیم؟

باسمه تعالی

این حرف از حرف‌های هیأتی است یعنی بچه هیأتی‌ها و مداح‌ها این حرف‌ها را می‌زنند. آنچه قرآن کریم و روایات ما مشخص کرده است و امروزه به عنوان منهاج فردوسیان در دسترس است و برنامه‌ی کمال و سعادت می‌باشد، مراحل و مراتبی دارد. آن مراتب اگر حفظ شود، یعنی قوانین را اگر از مرحله‌ی اول تا مرحله‌ی ششم به خوبی اجرا کنید، سپس کارهایی مانند زیارت حضرت سید الشهدا علیه السلام و عزاداری و گریه بر آن حضرت، اثر خیلی خوبی خواهد داشت. ولی اگر کسی خیال کند راهی جز قواعد و قوانین منهاج فردوسیان برای رسیدن به کمال و سعادت وجود دارد به نام «راه امام حسین علیه‌السلام»، سخت اشتباه کرده است و در ابتدای ورود به برزخ، به اشتباهش پی خواهد برد.

کسی که غرق گناه است به امید این که یک حسین دارد، به کمال و سعادت نخواهد رسید.

پس مراعات قوانین مرحله‌ی اول تا ششم را جدی بگیرید و البته توسل یا گریه بر حضرت سید الشهدا علیه‌السلام را نیز فراموش نکنید. راه، همین است و بس. به حرف مداحان یا علمای مداح‌مزاج توجه نکنید.

کسی که ادعایی می‌کند، باید اثباتش کند. کدام یک از این مدعیان که راه امام حسین را راه میان‌بر می‌دانند، می‌توانند از قرآن یا روایت معتبر اثبات نمایند. مگر می‌شود ربا خورد و راه میان‌بر را رفت؟ مگر می‌شود نماز نخواند و راه میان‌بر رفت؟ مگر می‌شود شراب خورد و راه میان‌بر رفت؟

حاج فردوسی