بسمه تعالی
با عرض سلام واحترام
نظر جناب عالی در باره تعداد فرزند و رابطه‌ی تربیت آن در منهاج فردوسیان چیست؟ در قدیم شعاری بود که «فرزند کمتر، زندگی بهتر» ولی این شعار عوض شده که «فرزند بیشتر، زندگی بهتر»
در منهاج فردوسیان، اصل، تعداد زیاد فرزند است یا تربیت صحیح فرزندان؟ با توجه به مشکلات جامعه‌ی امروزی که مسلماً شما به عنوان یک پدر با آنها آشنا هستید؟
************
باسمه تعالی
سلام علیکم
قدر مسلم، این است که اگر کسی دارای زن و فرزند شد، باید آنان را تا جایی که می‌تواند از آتش جهنم دور کند. دستور صریح خدای تعالی در قرآن است که می‌فرماید:
«یا أَیهَا الَّذِینَ آمَنُوا قُوا أَنفُسَکمْ وَ أَهْلِیکمْ نَارًا وَقُودُهَا النَّاسُ وَ الْحِجَارَةُ» [سوره‌ی تحریم، آیه‌ی 6]
ترجمه: ای کسانی که ایمان آوردهاید، خودتان و خانواده‌تان را از آتشی که هیزم آن، مردم و سنگهاست حفظ کنید.
پس یا نباید بچه‌دار شوید و یا اگر بچه‌دار شدید، باید به اندازه‌ی توانتان، آنان را با اعتقادات صحیح و اعمال صالح آشنا سازید و بعد از این که آشنا شدند، چنانچه واجب را ترک کردند، امر به معروفشان کنید و چنان که گناهی انجام دادند، نهی از منکرشان نمایید.
امروزه، داشتن هر فرزند، مساوی با دغدغه‌های فراوانی است. از مراقبت‌های ریز و درشت ایام بارداری گرفته تا دوران شیرخوارگی و مدرسه و سپس تحصیلات عالیه و ازدواج و شغل.
در زمان‌های گذشته، بچه‌ها با آب و نان بزرگ می‌شدند ولی اکنون به ده‌ها چیز دیگر نیاز دارند و خواهان آن از پدر هستند.
خانه‌های ساده و بی‌امکانات قدیم، تبدیل به خانه‌هایی شده که همه جور امکانات باید در آن باشد. امروزه خانه‌ای که آب لوله‌کشی، حمام، برق، گاز، تلفن و اینترنت نداشته باشد، مخروبه محسوب شده و فرزندانمان حاضر به زندگی در آن نیستند.
در قدیم، معمولاً بچه‌ها، شغل پدرانشان را ادامه می‌دادند و بر درآمد اندک آن، قناعت می‌کردند. امروزه، معمول بچه‌ها، به دنبال تکنولوژی‌های جدید و زندگی‌های لوکس و تجملاتی هستند و چیزی به نام قناعت نمی‌شناسند.
در قدیم، هر بچه ـ چه دختر بود و چه پسر ـ بازوی خانواده محسوب می‌شد، ولی امروزه، بچه‌ها، دروازه‌ای برای تلف کردن دارایی و حاصل زحمات پدران محسوب می‌شوند.
با این حساب، به نظر می‌رسد امروزه باید گفت: «فرزند کمتر، دردسر کمتر» یا «فرزند کمتر، آسودگی خیال بیشتر».
توصیه‌ی من به اصحاب منهاج فردوسیان این است که حتماً متناسب با توان مالی و فرصتی که برای تربیتشان دارند، فرزند بیاورند. دردسرها و مشکلات بچه، با بزرگ شدنش بزرگ‌تر می‌شود. پس به امروزتان نگاه نکنید. عمر شریف را صرف اصلاح دیدگاه‌ها و اعمالتان نمایید و دلخوش به استغفار فرزندانتان بعد از مردنتان نباشید. امروز و با توانی که دارید، بار خودتان را ببندید و بدون چشمداشت به خیرات بازماندگان، قدم در درجات عالیه‌ی بهشت بگذارید.
اگر بچه‌دار نشوید، از شما نخواهند پرسید که چرا بچه‌دار نشدید؟ ولی اگر فرزندی به دنیا آوردید، باید برای خیلی چیزها پاسخ آماده کنید.
در دعای حضرت ابراهیم (علیه‌السلام) که در قرآن آمده، تفکر کنید که می‌فرماید:
«وَ لاتُخْزِنِی یوْمَ یبْعَثُونَ * یَوْمَ لاینْفَعُ مَالٌ وَ لابَنُوْنَ * اِلاَّ مَنْ اَتَی اللهَ بِقَلبٍ سَلِیمٍ» [سوره‌ی شعراء، آیات 87 تا 89]
ترجمه: خدایا روزی که مردم بر انگیخته میگردند، مرا رسوا مساز و به خاطر لغزشهایم مرا نکوهش مکن! روز رستاخیز، همان روز سرنوشت‌سازی است که نه داراییهای بسیار برای انسان سودی میبخشد و نه فرزندان بیشمار؛ چرا که آنها نمیتوانند برای کسی کاری انجام دهند و کسی به وسیله آنها نمیتواند از کیفر کارش نجات یابد. مگر کسی که با قلبی پاک و پاکیزه از شرک و کفر، به پیشگاه خدا بار یابد. مگر کسی که با دلی پاک و پاکیزه از گناه و تباهی وارد صحرای محشر گردد.
و به یاد داشته باشید که خدای تعالی به ما هشدار داده است که:
«إِنَّمَا أَمْوَالُکمْ وَ أَوْلَادُکمْ فِتْنَةٌ وَ اللهُ عِندَهُ أَجْرٌ عَظِیمٌ» [سوره‌ی تغابن، آیه‌ی 15]
ترجمه: همانا دارایی‌ها و فرزندانتان مایه‌ی آزمایش شما هستند و حال آن که مزد فراوان در نزد خداست.
موفق باشید
حاج فردوسی