حاج فردوسی

این که در منهاج فردوسیان بعد از نماز عشاء بیدار نمی‌مانند، منظور وقت نماز عشاء است که یکی دو ساعت بعد از نماز مغرب است یا خود نماز عشاء؟ که با توجه به این که امروزه نمازهای جماعت به صورت جمع خوانده می‌شوند، اگر منظور خود نماز عشاء باشد، عملاً همان اول غروب باید خوابید که خود، مشکلاتی ایجاد می‌کند.

باسمه تعالی

برای رسیدن به جواب، به دو نکته توجه کنید:

نکته‌ی اول: اوقات نماز، چنان که خدای تعالی تشریع و مقرر فرموده است، پنج وعده می‌باشد. البته به کسانی که عذری دارند، اجازه داده شده تا نماز ظهر و عصر و همچنین مغرب و عشاءیشان را با هم بخوانند. همچنین در روایاتی وارد است که استاد اعظم (صلی‌ الله‌ علیه‌ و‌ آله‌ و سلّم) گاهی اوقات، بدون عذر هم بین نماز ظهر با عصر و مغرب با عشاء جمع کرده‌اند، اما سیره‌ی مستمرّه‌ی آن جناب، بر خواندن نماز در پنج وعده بوده است.

آنچه امروزه در میان شیعیان مرسوم است، سنت استاد اعظم (صلی‌ الله‌ علیه‌ و‌ آله‌ و سلّم) و اهل بیت طاهرین (علیهم السلام) نیست، بلکه جایزی است که بر اثر کسالت و تنبلی، به صورت شعار شیعه در آمده است؛ تا آنجا که اگر کسی نمازهایش را در پنج وعده بخواند، به او تهمت سنی شدن و وهابی‌گری می‌زنند و پیش‌بینی می‌کنند که به زودی، به گروه‌های تروریستی داعش و القاعده خواهد پیوست و…

پس این که نوشته‌اید، یکی دو ساعت بعد از نماز مغرب، مربوط به شیعه نیست و عامه چنین اذان عشاءی دارند.

اما این تغییر، نتوانست در اصحاب منهاج فردوسیان تأثیر بگذارد، پس آنان را می‌بینید که اوایل شب، می‌خوابند و قبل از اذان صبح، بیدار می‌شوند و سحرگاه را به تهجّد و عرض نیاز به درگاه باری تعالی سپری می‌کنند.

این سبک خوابیدن، نه تنها مشکلاتی برایشان ایجاد نکرده، بلکه بسیاری از مشکلات این جهانی و آن جهانی‌شان را بر طرف ساخته است. لذا با روحیه‌ای شاد و جسمی چابک و سالم، عمری طولانی در عزت و سلامت دارند و با صورت‌های نورانی، به ملاقات پاداش‌های خدای تعالی در جهان دیگر می‌شتابند.

حاج فردوسی