حاج فردوسی

بسمه تعالی

نکته‌ی سوم: شهید رجایی، مرد زحمت‌کشیده، رنج‌دیده و جهادگری بود که به فیض شهادت رسید اما فقیه به معنی آشنای عمیق با آیات و روایات نبود. پس نباید چنین شخصی ـ هر چند انقلابی و خوش‌عاقبت باشد ـ را الگوی خود قرار دهید.

نکته‌ی چهارم: مرحله‌ی بالاتر این است که علما و فقهای عظام را هم نباید الگوی خود قرار دهید. شاید در داستان‌هایی که از عالمان دینی و فقهای بزرگوار شیعه نقل می‌شود، مواردی را ببینید که قابل توجیه شرعی نباشد. یعنی کارهایی انجام داده باشند که نشأت گرفته از احساسات شخصی یا حتی دیدگاه‌های غیر اسلامی و عقاید ایران باستان باشد. مانند آنچه در اهمیت دادن مرحوم حاج آقا مجتبی تهرانی (ره) به لحظه‌ی تحویل سال گفتیم.

نکته‌ی پنجم: مرحله‌ی بالاتر این است که انبیاء و اوصیاء الهی را نیز نباید الگوی خود قرار دهید و آنچه آنان در امت خود انجام می‌داده‌اند را نباید پیاده‌سازی کنید. مانند اربعین کلیمی که حضرت موسی (علیه‌السلام) بجا آورد و صوفیه نیز بدان معتقدند و از اول ذیقعده تا دهم ذیحجه را اربعین می‌گیرند.

نکته‌ی ششم: مرحله‌ی بالاتر این است که استاد اعظم (صلی‌ الله‌ علیه‌ و‌ آله‌ و سلّم) و ائمه‌ی طاهرین (علیهم السلام) را نیز نباید الگوی خود قرار دهید. به این معنی که هر گاه انجام کاری از آن بزرگواران گزارش شده بود، نباید بدون این که سفارشی به انجامش کرده باشند، آن را انجام دهید. این بحث، در کتاب «اصول استجماع منهاج فردوسیان» به تفصیل، مورد بررسی قرار گرفته و نمونه‌های متعددی برایش ذکر کرده‌ایم.

نکته‌ی هفتم: همچنین است نباید خدای تعالی را الگوی خود قرار داده و از کارهای او تقلید کنید. ما مأمور به مراعات امر و نهی حضرت حق تعالی هستیم نه این که کارهای خدایی او را تقلید کنیم. این بحث نیز قبلاً گذشت.

نکته‌ی آخر: بهترین جریمه‌ی تربیتی، نگاه کردن دائمی به جدول محاسبه است. اگر بتوانید خود را مقید کنید که هر صبح یا هر شب، دقایقی به جدول محاسبه نگاه کنید، خواهید توانست با شیب ملایم، تمام آنچه باید انجام دهید را انجام دهید و تمام آنچه باید ترک کنید را ترک کنید. فقط مواظب باشید که شیطان، بین شما و جدول محاسبه، فاصله نیاندازد.