حاج فردوسی

بنده مدتی است که بسیار مردد هستم که به حوزه بروم یا دانشگاه. زیرا از طرفی می‌گویم در بخش صنعت و تکنولوژی، کشور ما کمبودهای فراوانی دارد و از طرفی هم میزان آگاهی دینی در جامعه‌ی ما خیلی ضعیف است. همه هم می‌گویند حوزه رفتن هم دنیایت آباد می‌شود و هم آخرتت ولی در دانشگاه، با این وضعی که دارد، شاید دنیایت آباد شود ولی معلوم نیست در انتها اصلاً ایمان داشته باشی یا خیر!

حال شما که خود حوزوی هستید و سالیان سال در حوزه بوده‌اید، کدام یک را برای عاقبت به خیری من در دنیا و آخرت پیشنهاد می‌دهید؟

باسمه تعالی

آنچه مایه‌ی رسیدن به کمال واقعی و سعادت ابدی است، منهاجی شدن است. یعنی با واضحات و مسلّمات مکتب شیعه‌ی اثنی‌عشری، آشنا شده و بدان، عمل کنید و از غیر آن، روی برگردانید.

اگر منهاجی شُدید، دنیایی آزاد و آخرتی آباد خواهید داشت ولی تضمینی برای داشتن دنیای پرثروت نیست. فرق است بین این که در دنیا،‌ از فشارهای درونی و بیرونی، آزاد باشید و بین این که ثروت زیادی داشته باشید. شاید به جرأت بتوان گفت که تمام ثروتمندان، از گرفتارترین اقشار جامعه هستند؛ زیرا ثروت، نگهداری می‌طلبد و کسی را می‌خواهد که شبانه‌روز، از همه جهت، مراقبش باشد و آن را در مقابل حملات متجاوزان، محافظت نماید.

از سوی دیگر، توجه داشته باشید که روحانی شیعه،‌ پیامبر پیامبر خداست. هم نورانیت بالایی دارد و هم مسؤولیت بالایی. اگر قرار باشد در ابتدای ورود، حساب مادیات را داشته باشید، در نهایت از روحانی‌های کارمند خواهید شد. نسل جدیدی از روحانیت که بعد از انقلاب شکل گرفته است. اینان درس طلبگی می‌خوانند و با مدرک حوزوی، مشغول کار اداری می‌شوند و در همان مسند اداری، فسیل شده و می‌میرند. یا درباری خواهید شد که سر از بساط زر و زور در آورده و برای رسیدن به مطامع پست دنیوی، حاضر به چشم‌پوشی از هر انحرافی و سکوت در مقابل هر منحرفی هستند.

توصیه‌ی من به شما این است که اگر چرب و شیرین دنیا برایتان مهم است، وارد نهاد مقدس روحانیت نشوید، چون هم به چرب و شیرین دنیا، همانند دیگران نخواهید رسید و هم به تقدس و ارزش نهاد روحانیت، ضربه خواهید زد. توجه داشته باشید که یک مثلاً دندانپزشک فاسد، قشر دندانپزشکان را فاسد نشان نمی‌دهد ولی یک روحانی فاسد، سایه‌ای از تنفر را برای نهاد روحانیت به ارمغان می‌آورد.

ولی اگر قصد خدمت دارید،‌ بدون توجه به مادیات و لذت‌های زودگذر دنیوی، چه بهتر است به جای تکامل دادن تکنولوژی و فناوری، مایه‌ی تکامل و سعادت انسان‌ها باشید. اگر بتوانید از عهده‌ی مسؤولیت خطیر تبلیغ دین خدا برآیید، کار پیامبران انجام داده‌اید. خدای تعالی، هیچ پیامبری را برای رشد دادن فناوری و کمک به ارتقای تکنولوژی مبعوث نکرده است، گر چه راهنمایی‌های وحیانی، نقش اصلی را در تکامل تکنولوژی داشته است ولی هدف اصلی و اساسی از ارسال رُسُل و انزال کُتُب، نجات انسان از جهنم و رساندنش به بهشت برین است.

نتیجه‌ی سخن، اگر مادیات می‌خواهید به حوزه نیایید، گر چه معلوم نیست جای دیگری هم پیدا کنید ولی اگر معنویات می‌خواهید، بهترین جایی که سراغ داریم،‌ حوزه و تبلیغ دین خدای تعالی‌ست.

حاج فردوسی