بسمه تعالی
سلام علیکم
میلاد سراسر با سعادت امام مجتبی (علیه السلام) مبارک باد.
ما اعضای گروه «مستبصرین به منهاج فردوسیان» از شما و همه‌ی منهاجیون به خاطر توهین‌هایی که به شما و آنها کرده‌ایم معذرت‌خواهی می‌کنیم و به فرمایش یکی از منهاجیون که ایشان، خود را منهاج‌خوان می‌دانند و نه منهاجی، فرمودند که حاج فردوسی ندیده و نشنیده شما را بخشیده‌اند که امیدواریم همین‌گونه باشد.
ولی همه‌ی ما با مشکلاتی از قبیل فشار از طرف اطرافیانمان مواجه هستیم و ما نمی‌توانیم قوانین را حتی مراعات کنیم و اگر ریشمان را نتراشیم و کمی ریش داشته باشیم می‌گویند منهاجی شده‌اید و یا تسبیح تربت را به دست می‌گیریم اعتراض می‌کنند و یا لباس سفید می‌پوشیم همین طور، چه برسد به این که کتابش را داشته باشیم و یا در جلسات منهاج فردوسیان که برگزار می‌شود شرکت کنیم. اکنون با این مشکلات عمده و عدیده چه کنیم؟
با تشکر
اعضای گروه «مستبصرین به منهاج فردوسیان»
************
باسمه تعالی
سلام علیکم
همچنان که قبلاً نوشتم، شما را حلال کردم و دلگیری و گلهای از شما ندارم. ولی شایسته است برای جبران گذشته‌ها، بیچارگانی را که از این سرچشمه‌ی نورانی، دور کرده‌اید، با تبلیغ درست، باز گردانید و با نظام جامع تربیتی منهاج فردوسیان آشنا سازید و آشتی دهید.
حکایت شما، بی‌شباهت به حکایت اصحاب کهف نیست. آنان نیز جماعتی جوانمرد بودند که قصد پیمودن راه توحید و تقوا داشتند ولی با مخالفت فضای حاکم و هیأت حاکمه مواجه بودند. قرآن کریم، حالشان را چنین ترسیم کرده است:
«إِنَّهُمْ فِتْیةٌ آمَنُوا بِرَبِّهِمْ وَ زِدْنَاهُمْ هُدًی * وَ رَبَطْنَا عَلَی قُلُوبِهِمْ إِذْ قَامُوا فَقَالُوا رَبُّنَا رَبُّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ لَن نَّدْعُوَ مِن دُونِهِ إِلَهًا لَقَدْ قُلْنَا إِذًا شَطَطًا * هَؤُلَاء قَوْمُنَا اتَّخَذُوا مِن دُونِهِ آلِهَةً لَّوْلَا یأْتُونَ عَلَیهِم بِسُلْطَانٍ بَینٍ فَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّنِ افْتَرَی عَلَی اللهِ کذِبًا» [سوره‌ی کهف، آیات 13 تا 15]
ترجمه: آنان جوانانی بودند که به پروردگارشان ایمان آورده بودند و بر هدایتشان افزودیم. و دل‌هایشان را استوار گردانیدیم آنگاه که [به قصد مخالفت با شرک] برخاستند و گفتند پروردگار ما پروردگار آسمان‌ها و زمین است، جز او هرگز معبودی را نخواهیم خواند که در این صورت، قطعاً ناصواب گفتهایم. این قوم ما جز او معبودانی اختیار کردهاند چرا بر [حقانیت] آنها برهانی آشکار نمیآورند؟! پس کیست ستمکارتر از آن کس که بر خدا دروغ بندد؟!
همچنین جوانان عصر حضرت موسی (علیه‌السلام) نیز دچار چنین گرفتاری‌ای بوده‌اند. قرآن کریم می‌فرماید:
«فَمَا آمَنَ لِمُوسَی إِلاَّ ذُرِّیةٌ مِّن قَوْمِهِ عَلَی خَوْفٍ مِّن فِرْعَوْنَ وَمَلَئِهِمْ أَن یفْتِنَهُمْ وَإِنَّ فِرْعَوْنَ لَعَالٍ فِی الأَرْضِ وَإِنَّهُ لَمِنَ الْمُسْرِفِینَ * وَ قَالَ مُوسَی یا قَوْمِ إِن کنتُمْ آمَنتُم بِاللّهِ فَعَلَیهِ تَوَکلُواْ إِن کنتُم مُّسْلِمِینَ * فَقَالُواْ عَلَی اللّهِ تَوَکلْنَا رَبَّنَا لاَ تَجْعَلْنَا فِتْنَةً لِّلْقَوْمِ الظَّالِمِینَ * وَ نَجِّنَا بِرَحْمَتِک مِنَ الْقَوْمِ الْکافِرِینَ» [سوره‌ی یونس، آیات 83 تا 86]
ترجمه: سرانجام کسی به موسی ایمان نیاورد مگر فرزندانی از قوم وی در حالی که بیم داشتند از آنکه مبادا فرعون و سران آنها، ایشان را آزار رسانند و در حقیقت، فرعون در آن سرزمین برتریجوی و از اسراف‌کاران بود. و موسی گفت ای قوم من اگر به خدا ایمان آوردهاید و اگر اهل تسلیمید بر او توکل کنید. پس گفتند بر خدا توکل کردیم پروردگارا ما را برای قوم ستمگر [وسیله] آزمایش قرار مده. و ما را به رحمت خویش از گروه کافران نجات ده.
توصیه‌ی من به شما جوانان هدایت‌یافته این است که:
1. پدر، مادر و اطرافیانتان را با بیان نرم و خوشرویی، با احکام اسلام، آشنا کنید. شما پشتوانه‌های قوی‌ای همچون قرآن کریم، روایات استاد اعظم (صلی الله علیه و آله و سلّم) و ائمه‌ی طاهرین (علیهم‌السلام) و رساله‌ی توضیح المسائل مراجع معظم تقلید دارید. از این حربه‌های نور برای دریدن پرده‌های جهل و ظلمت، بهره ببرید. تبلیغ اسلام ناب، هم فشارها را از شما دور کرده و هم اطرافیانتان را از جهنم، نجات بخشیده و به بهشت، هدایت می‌کند.
2. همچنان که حضرت موسی (علیه‌السلام) به جوانان بنی اسرائیل توصیه نمود، بر خدا توکل کنید و از او بخواهید که مایه‌ی آزمایش ناسپاسان و جاهلان و بی‌تقوایان قرار نگیرید.
3. بر آزار و اذیت جاهلان و بی‌تقوایان، صبر کنید که در نهایت، شما پیروز هستید.
4. دعا برای رها شدن از فشارها و استقامت بر منهاج فردوسیان را فراموش نکنید. دعا، جایگاه بسیار رفیعی دارد، تا آنجا که قضای الهی را تغییر می‌دهد، هر چند محکم شده باشد.
من نیز خالصانه‌ترین دعاهایم را برای موفقیت شما گلهای تازه‌روییده‌ی بوستان منهاج فردوسیان، به درگاه حضرت ذوالجلال، تقدیم خواهم داشت به این امید که «دعای گوشه‌نشینان بلا بگرداند» ان شاء الله تعالی
موفق باشید
حاج فردوسی