بسمه تعالی
سلام علیکم و رحمة الله حاج فردوسی
در محله‌ی ما مسجدی است که پر است از دشمنان و مخالفان منهاج فردوسیان، البته خودم هم با جهالتی که نسبت به این برنامه داشتم، قبلاً مخالفت می‌کردم. ولی حالا دیگر حالم به هم می‌خورد از رفتن به این مسجد و از شنیدن حرف‌های خاله زنکی آنان. دقیقاً اینها مثل قاتلان امام حسین (علیه السلام) هستند که نماز و قرآن می‌خواندند ولی منهاج فردوسیانشان را کشتند. ولی حتی پست‌تر از آنها هستند؛ آنان حداقل ظواهر دین را رعایت می‌کردند ولی اینها نه. شمر کی به مجلس موسیقی می‌رفت؟ آن هم علنی و یا عمر سعد کی ریشش را می‌تراشید مثل یهود؟ هر چند آنها پست‌تر از یهود بودند ولی ظواهر را رعایت می‌کردند، اما اینها نه ظاهر دارند نه باطن و فقط به مسجد می‌آیند که بگویند ما دینداریم و مؤمن، که مردم بدبخت امثال ما را گول بزنند ولی مثل معاویه که قرآن را بر سر نیزه کرد، با دین به جنگ دین آمده‌اند. اهل هر گناهی هستند و هر فسقی که بخواهید از آنان سر می‌زند. موسیقی را علنی گوش می‌کنند و ریششان را می‌تراشند و تهمت و توهین به شما و اصحاب منهاج فردوسیان می‌زنند و خیلی از آنان اصلاً اعتقادی به خمس و بعضی دیگر از حرام و واجب خداوند ندارند و علتش هم همین است که این طور مخالفت می‌کنند. دیگر خسته شده‌ایم از نقش بازی کردن و خود را مخالف و دشمن منهاج فردوسیان نشان دادن. و اگر هم بی‌طرف خود را نشان دهی و سکوت کنی یا با آنان هنگام مسخره نخندی و یا حتی اگر آرام بخندی می‌گویند منهاجی شده است. بنده نمی‌خواهم موسیقی گوش کنم و یا ریشم را بتراشم و می‌خواهم ریش داشته باشم و یا نافله و نماز شب بخوانم ولی از ترس حرف این بی‌دینان و مسخره‌شان به حرام وادار می‌شوم و یا از ضروریات عقب می‌مانم.
1. آیا انجام دادن کارهای حرام از ترس مسخره شدن و طعنه و توهین هم حرام است؟
2. آیا تقصیر اینها نیست؟
3. آیا این ترس من عذری پیش خداوند هست در قیامت که گناهش بر عهده‌ی کسانی است که از زبانشان می‌ترسم؟
4. آیا این مسجد، حکم مسجد ضرار در صدر اسلام ندارد؟ و نباید آن را خراب کرد؟
5. آیا می‌توان در این مسجد نماز خواند؟
6. آیا این مسجد خراب نمی‌شود و ما زیرش آوار نمی‌شویم؟ اگر جواب، مثبت است واجب نیست که نرویم؟
7. آیا می‌توانیم از منهاج فردوسیان دفاع بکنیم با این که احتمال خطر برای خودمان می‌دهیم؟
ممنونم از شما / از اعضای «مستبصرین به منهاج فردوسیان»
************
باسمه تعالی
سلام علیکم
سختی‌های راه تکامل و سعادت، همان امتحانات الهی است که میزان استقامت و راستی افراد، به آن سنجیده شود. پس از سختی‌ها نهراسید و بر استقامت خود، بیافزایید. اما جواب سؤالات شما:
جواب 1: انجام دادن کارهای حرام، هر چند از ترس مسخره شدن و طعنه و توهین دیگران باشد، ممنوع است و ضرر بزرگی به کمال و سعادت می‌رساند.
جواب 2: آنان، حتماً گنهکارند و در نزد خدای تعالی، باید پاسخگو باشند ولی گنهکاری و مقصر بودن آنان، عذری برای شما در انجام ممنوعات نمی‌شود.
جواب 3: ترس شما از بدگویان و مسخره‌کنندگان، عذر موجهی نیست و گناه شما، بر عهده‌ی خودتان است، هر چند آنان نیز در برابر گناهی که انجام می‌دهند، مسؤول هستند.
جواب 4: مسجد ضرار، آن مسجدی است که فقط برای ضربه زدن به اسلام ساخته شده باشد، نه مسجدی که برای اقامه‌ی احکام الهی ساخته شده ولی به دست نااهلان و بی‌تقوایان افتاده است. پس مسجدی که بر اساس تقوا بنا نهاده شده باشد، هر چند مردمانی منافق در آن باشند و اداره‌ی امورش را به عهده بگیرند، مسجد ضرار نیست و اجازه‌ی تخریبش را ندارید.
جواب 5: نماز خواندن در مسجد، مستحب است و فرقی بین مساجد شیعیان با مساجد سایر فرقه‌های اسلام نیست.
جواب 6: مطمئن باشید که هیچ بنایی بر اثر این که در آن، به حاج و منهاج ناسزا بگویند، خراب نمی‌شود. اگر مسجد، اگر مسجد، بر طبق اصول مهندسی و با سازه‌های مستحکم ساخته شده باشد، خطر آوار شدنش ضعیف است مگر در زلزله‌های شدید. پس اگر مسجدی از مصالح خوب و منطبق با چیدمان مورد تأیید نظام مهندسی ساخته شده باشد، می‌توانید در آن حضور یافته و به ادای نماز و سایر مستحبات دینی همانند تلاوت قرآن و فراگیری احکام بپردازید. اما اگر مسجد، قدیمی و در معرض خرابی باشد، از حضور در آن اجتناب نمایید.
جواب 7: اگر احتمال خطر، جدّی باشد یعنی در حدّ کشته شدن یا از دست دادن مال فراوان یا آبروریزی زیاد، تبلیغ و دفاع از منهاج فردوسیان را ترک کنید. اما به صِرف این که برخی جاهلان، مسخره کنند یا سخنان کنایه‌آمیز بزنند، دست از تبلیغ دین ناب خدای تعالی بر ندارید.
موفق باشید
حاج فردوسی