سلام
من اصلاً تمایلی به تلویزیون ندارم و نگاه نمی‌کنم اما متأسفانه ماه رمضان لحظه‌ی افطار، تلویزیون سه سریال پشت سر هم پخش می‌کند. اول گفتم دارم افطار می‌کنم و خانواده تماشا می‌کنند، من هم یک نگاهی می‌کنم تا اینکه خودم هم جذب شدم به نحوی که برنامه‌ی بعد از افطارم را از دست دادم. سه شبکه پشت سر هم جای شیطان را گرفته و ما را از دعا باز داشته و به سمت سریال جذب کرده که از لحظه‌ی افطار تا ساعت 23:30 این سریالها پشت سر هم پخش می‌شود و مرا هم اسیر سریال نموده. حال چه کنم تا منی که اصلاً تلویزیون نگاه نمی‌کردم از دام شیطانی این سریالها نجات پیدا کنم. متأسفانه گاهی شخصیت‌های سریال وارد ذهنم نیز می‌شود و می‌گویم: وای امشب چه می‌شود و چه اتفاقی خواهد افتاد.
************
باسمه تعالی
سلام علیکم
سراسر زمین، پر است از دام‌های شیطان رجیم، این ما هستیم که باید با زیرکی، از این دام‌ها، برحذر باشیم. خدای تعالی در قرآن کریم، ما را از یکباره پریدن در آغوش شیطان نمی‌ترساند بلکه از پیروی گام‌های شیطان برحذر می‌دارد. می‌فرماید:
«یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُواْ ادْخُلُواْ فِی السِّلْمِ کآفَّةً وَ لاَ تَتَّبِعُواْ خُطُوَاتِ الشَّیْطَانِ إِنَّهُ لَکمْ عَدُوٌّ مُّبِینٌ» [سوره‌ی بقره، آیه‌ی 208]
یعنی: ای کسانی که ایمان آورده‌اید، همگان به اطاعت در آیید و پا به جای پای شیطان مگذارید که او دشمن آشکار شماست. یعنی از گام‌های شیطان پیروی مکنید.
شیطان، نخست با توجیه کردن اندکی زاویه گرفتن از مسیر معنویت، ما را با آن مقدار اندک، مأنوس می‌سازد. سپس آرام آرام زاویه‌ی انحراف را بیشتر می‌کند به صورتی که متوجه نشویم. سپس زمانی چشم باز می‌کنیم که فرسنگ‌ها از مقصد و مقصودمان دور افتاده باشیم.
اما راه درمان، این است که نفس را مشغول کنید قبل از این که شما را مشغول کند. باید برای خودتان برنامه‌ی منسجم و فشرده داشته باشید که به صورت منظم، به طرف مقصد اعلی در حرکت و تکامل باشید. اگر برنامه‌ی زمان‌بندی مشخص نداشته باشید، گرفتار اینگونه حواشی شده و از اصل، باز خواهید ماند.
هر گاه در مسیری که می‌روید، هدف مشخصی داشته باشید، با سرعت و بدون توجه به زرق و برق اطراف، به آن سو خواهید شتافت. مثلاً اگر در جایی دعوت به افطار باشید، با سرعت می‌روید تا قبل از اذان مغرب، در محل میهمانی حاضر گردید. اما اگر هدف و مقصدی نداشته باشید، هر چراغی که چشمک بزند و هر مغازه‌داری که شما را دعوت به بازدید از مغازه‌اش نماید و ویترین جذاب هر فروشگاهی، شما را به سوی خود، فرا خواهد خواند.
وَ لَعَمْری (به جان خودم سوگند) تمام مشکلات ما از ایمان نداشتن به بهشت و جهنم است. کسی که به بهشت و درجات آن و به جهنم و درکات آن، «ایمان» داشته باشد، هیچوقت دچار دنیا و زر و زور و رنگ و لعاب و فیلم و سریال نمی‌شود. تا زمانی که اطلاعات ذهنی ما نسبت به دو سرای پیشِ رو، تبدیل به یقین نشود، کارمان خراب و کُمیتمان لنگ است.
در این شب و روزهای عزیز، از خدای تعالی، «ایمان» و «یقین» بخواهیم که گوهر نایابی است.
موفق باشید
حاج فردوسی