(برترین پیامبر، حضرت محمد بن عبدالله (ص) هستند)
اعظم و خاتم این پیامبران وجود مقدس و نازنین حضرت محمد بن عبدالله (صلی الله علیه و آله و سلم) است که با توجه به تکامل نهایی استعداد بشریت، آخرین و کاملترین دستورات را دریافت کرده و ابلاغ نموده است.
پس اگر کسی مثلاً بگوید آن حضرت، اعظم و افضل پیامبران نیست و کاملترین تعالیم الهی به آن وجود مقدس، تعلق ندارد بلکه مثلاً از آنِ حضرت موسای کلیم است که الواح را از جانب پروردگار گرفت و با خدایش سخن گفت و خدای سبحان بی‌واسطه با او سخن گفت؛ «منهاج فردوسیان» را نتیجه نخواهد گرفت.
دلیل اثبات‌کننده: این مدعا در میان امت مرحومه (مسلمانان) به قدری مقبول و مُجمعٌ علیه است که نیازی به اثبات ندارد. یعنی پیامبریِ آن حضرت، برای مسلمانان، نیاز به اثبات ندارد ولی غیر مسلمانانی که بخواهند به افضلیّت و خاتمیّت آن بزرگوار معتقد شوند، مطالعه در معجزه‌ی جاویدان آن حضرت (قرآن کریم) بهترین راه برای رسیدن به این مقصود است. کسی که بدون بهانه‌گیری و به قصد نورانی شدن، در کتاب الله العزیز مطالعه و تدبّر نماید، خواهد دریافت که آورنده‌اش بر قلّه‌ی سلسله‌ی پیامبران الهی قرار دارد و خود این کتاب، مُهَیمِن [1] بر سایر کتاب‌های آسمانی است.
………………………………
[1] قرآن کریم می‌فرماید: «وَ أَنزَلْنَا إِلَیک الْکتَابَ بِالْحَقِّ مُصَدِّقًا لِّمَا بَینَ یدَیهِ مِنَ الْکتَابِ وَ مُهَیمِنًا عَلَیهِ؛ و ما این کتاب [= قرآن] را به حق به سوى تو فرو فرستادیم در حالى که تصدیقکنندهی کتاب‌هاى پیشین و حاکم بر آنهاست» (سوره‌ی مائده، آیه‌ی 48)