سلام خدمت حاج فردوسی
اگر حاجت‌های دنیایی، همسو با هدف اخروی (که همان بهشت فردوس است)، باز هم نیتمان اشکال دارد؟ مثل حل مشکل ازدواج برای دوری از جهنمی شدن یا پیدا شدن کار مناسب با درآمد خوب برای فراق و آرامش ذهن برای انجام برنامه‌های منهاج فردوسیان؟
2. امام علی(علیه‌السلام): تو مراقب آخرتت باش، دنیا خودش ذلیلانه پیش تو می‌آید. [غررالحکم، حدیث 2603، صفحه‌ی 144]
آیا حدیث فوق، نشان از یک قانون کلی است یا نه؟
************
باسمه تعالی
سلام علیکم
جواب 1: هر گاه نیت اصلی‌تان از زندگی دنیا، رهیدن از جهنم و رسیدن به درجات بهشت باشد و این هدف ارزشمند، سراسر وجودتان را فرا بگیرد، تمام کارهایی که برای رسیدن به آن هدف انجام می‌دهید، همگی درست و ارزشمند خواهد بود. به عبارت دیگر، اگر به هدفتان ایمان بیاورید، تمام کارهایی که در راه رسیدن به هدفتان انجام می‌دهید و ترک می‌کنید، رساننده‌ی شما به هدف است و پاداش عظیم (رهیدن از جهنم و رسیدن به بهشت) دارد.
با ذکر یک مثال، شما را در فهم بهتر مطلب، یاری میکنم. فرض کنید در یک روز تعطیل، قصد رفتن از شهر به باغ فلان که در اطراف شهر است، دارید. تمام کارهایی که شما را در این سفر، یاری می‌رساند، پاداش دارد و پاداشش، رسیدن به باغ است. پس، رسیدگی به اتومبیل از نظر سوخت و باد و آب و روغن، همگی پاداش دارد. سرعت مناسب، مراعات قوانین رانندگی، انتخاب جاده‌ی ایمن، پرهیز از سرعت زیاد و سبقت بیجا، همگی پاداش دارد. داشتن نقشه‌ی راه و آگاه بودن از خطرات احتمالی جاده و مسیر، پاداش دارد، و پاداشش، رسیدن به باغ است.
بر طبق همین مثال، اگر هدفتان رسیدن به باغ‌های پرنعمت بهشت است، هر چیزی که شما را به آن هدف برساند، پاداش دارد و پاداشش «رسیدن» است. پاداش انجام دادن کارهای خوب و ترک کردن کارهای بد، همان «رسیدن» به باغ‌های پرنعمت بهشت است. اگر بتوانید این مثال را به خوبی متوجه شوید، بحث نیت برایتان حل می‌شود و آن وقت با خیال آسوده، مراعات قوانین عملی منهاج فردوسیان را به جان می‌خرید. به عبارت دیگر، هر کاری که خدای تعالی از شما خواسته و در مقابلش رسیدن به باغ‌های بهشت را وعده داده است را با شیرینی انجام خواهید داد، به امید عطای بی‌حساب خداوندگار متعال.
به بیان ساده، اگر رسیدن به بهشت را درک کنید و در عمق جانتان قرار بگیرد، خوردن یا نخوردن، شهوت جنسی یا کنترل آن، خوابیدن یا بیدار بودن، روزه گرفتن یا افطار کردن، جمع کردن مال یا بذل کردن مال، خم شدن (رکوع) یا ایستادن (قیام)، حرف زدن یا ساکت بودن و همه‌ی اعمال و رفتارتان، در جهت رسیدن به درجات عالیه‌ی بهشت قرار خواهد گرفت.
در این صورت، بزرگ بودن و سخت بودن کارها برایتان مطرح نخواهد بود، بلکه میزانِ اثر مثبت آن در رسیدن به هدف، برایتان مهم خواهد بود. مثلاً سفر به مکه‌ی مکرمه برای حج یا عمره، چون رساننده به بهشت است، زحمتی نخواهد داشت ولی کشیدن یک نخ سیگار، چون اثر مثبتی در رسیدن به بهشت ندارد، برایتان سخت خواهد بود.
پرداخت صدها میلیون تومان به عنوان خمس و زکات و صدقات، هیچ سختی‌ای نخواهد داشت ولی پرداخت پول برای خریدن یک بسته ورق پاسور، بسیار سخت خواهد بود.
بیدار بودن در شب قدر، سختی نخواهد داشت ولی یک دقیقه بیدار ماندن برای دیدن فیلم و فوتبال، سخت خواهد بود.
یک ماه، روزه گرفتن و گرسنگی کشیدن، برایتان بیش از خوردن و سیر بودن، لذت خواهد داشت و…
تمام اینها و صدها مورد دیگر، فقط برای این است که می‌دانید و ایمان دارید به هدف اصلی خود، نزدیک و نزدیک‌تر می‌شوید.
جواب 2: اگر منظور از دنیا، ثروت و قدرت و عزت دنیا باشد، چنین چیزی به تجربه ثابت نشده است. یعنی مؤمنین و متدینین زیادی را دیده‌ایم و وصفشان را شنیده‌ایم که در ثروت معمولی و بدون قدرت و عزت خاص، زندگی کرده‌اند. حتی پیامبرانی که دنیا، به معنی ثروت و قدرت و عزت داشته‌اند، از تعداد انگشتان دست، فراتر نمی‌رود.
پس نمی‌توانیم این فرمایش مولا را به عنوان قانون کلی، برای سراسر زندگی بدانیم ولی در موارد جزئی و فردی، هر گاه بین انتخاب دنیا و آخرت، مردد شُدید، اگر طرف آخرت را بگیرید، خواهید دید که دنیا، به آسانی و خوبی، درست می‌شود و به هدفی که داشتید، می‌رسید.
به عنوان مثال، هر گاه بین ماندن در مغازه و فروختن اجناس با رفتن به مسجد و خواندن نماز جماعت و اول وقت مردّد شُدید، طرف نماز جماعت و مسجد را بگیرید، مشتری مناسب، خودش می‌آید.
هر گاه بین قرض الحسنه دادن با ربا دادن مردّد شُدید، قرض الحسنه بدهید، خواهید دید چیزی که می‌خواستید از بهره‌ی ربا بگیرید، از راه حلال نصیبتان شد.
هر گاه مردد شُدید بین این که دروغ بگویید و مال دنیا به دست بیاورید یا راست بگویید و مال دنیا از دست بدهید، راست بگویید، خواهید دید برایتان جبران شد.
موفق باشید
حاج فردوسی
خواندن چندباره این پاسخ حاج فردوسی (حفظه الله) را به رفقای منهاجی توصیه میکنم.
موفق باشید.