حاج فردوسی

اگر نتوانم در مناسبت‌هایی مانند «دحو الارض» یا «عید غدیر» روزه بگیرم، آیا می‌توانم فردای آن یا با چند روز فاصله، قضایش را بجا بیاورم؟

باسمه تعالی

روزه‌ی مناسبتی، فرصتی است که اگر از دست رفت، قابل جبران نیست؛ همچنان که در حدیث مشهور از استاد اعظم (صلی‌ الله‌ علیه‌ و‌ آله‌ و سلّم) آمده است که فرمودند:

«إِنَّ لِلَّهِ فِی أَیَّامِ دَهْرِکُمْ‏ نَفَحَاتٍ‏ أَلَا فَتَرَصَّدُوا لَهَا» [عوالی اللئالی، احسائی، جلد 1، صفحه‌ی 296، الفصل العاشر فی أحادیث تتضمن شیئا من الآداب الدینیة]

ترجمه: همانا برای خدای تعالی در روزگارتان، وزش‌هایی‌ است، هان آن را شکار کنید.

و در روایتی دیگر آمده است:

«إِنَّ لِرَبِّکُمْ فِی أَیَّامِ دَهْرِکُمْ‏ نَفَحَاتٍ‏ أَلَا فَتَعَرَّضُوا لَهَا بِکَثْرَةِ الِاسْتِعْدَادِ» [عوالی اللئالی، احسائی، جلد 1، صفحه‌ی 118؛ الجملة الثانیة فی الأحادیث المتعلقة بالعلم و أهله و حاملیه]

ترجمه: همانا برای پروردگارتان در روزگارتان وزش‌هایی است، هان خود را در معرض آن قرار دهید با بسیار آماده شدن.

به عبارت ساده، مثل این که الان باران می‌آید، اگر شما همین الان به فضای آزاد نروید، فردا نمی‌توانید قضایش را بجا آورید زیرا دیگر بارانی نمی‌بارد.

همچنان که اصل روزه، تشریع شده، قضای آن نیز باید تشریع شده باشد. یعنی وقتی روزه‌ی ماه رمضان را واجب کردند، قضای آن، برای کسی که به علت سفر یا مرض نتواند روزه بگیرد را نیز قرار دادند. اگر سه روز روزه در ماه ـ که معروف به روزه‌‌ی دهر است ـ را تشریع کردند، در کنارش فرمودند اگر نتوانستی، در روزهای دیگر یا حتی روزه‌های تابستان را در زمستان، قضا کن. ولی در سایر مناسبت‌ها، قضای روزه‌اش تشریع نشده است. پس فرصتی است که اگر از دست رفت، رفت که رفت و دیگر قابل جبران نیست.

حاج فردوسی