سلام
بعضاً مشاهده می‌شود افرادی به زیارت امام حسین(ع) می‌روند که اصلاً هیچ گوشه‌ی زندگی، رفتار، منش و دیدگاه‌ی آنها همراه با افکار حسینی نیست؛ اما می‌گویند ما چون رفتیم زیارت کربلا دیگر همه‌ی گناهانمان بخشیده شد و پاک و طاهریم و افرادی چون شما، فقط سجاده آب می‌کشید و حتی رنگ کربلا را هم ندیده‌اید ولی ما هر سال کربلاییم.
در این خصوص به حدیث زیر در ثواب زیارت امام حسین (ع) رسیدم:
قَالَ أَبُو الْحَسَنِ مُوسَی (ع): «أَدْنَی مَا یُثَابُ بِهِ زَائِرُ الْحُسَیْنِ (ع) بِشَاطِئِ الْفُرَاتِ إِذَا عَرَفَ حَقَّهُ وَ حُرْمَتَهُ وَ وَلَایَتَهُ أَنْ یُغْفَرَ لَهُ مَا تَقَدَّمَ مِنْ ذَنْبِهِ وَ مَا تَأَخَّرَ» [کامل الزیارات، ص: 153]
امام موسی کاظم (علیه السلام) فرمودند: کمترین ثواب و اجری که به زائر امام حسین علیه السّلام در کنار شط فرات می‌دهند، این است که گناهان گذشته و آیندهاش را میآمرزند، مشروط به این که حق و حرمت و ولایت آن حضرت را بشناسد.
حال سؤال این است، کدام زائر حسینی آمرزیده‌ی از گناه می‌شود؟
آیا این درست است که هر کسی هر تخلفی خواست انجام دهد بعد بگوید می‌روم کربلا و همه چیز پاک می‌شود؟
در حدیث هم شرطی قید شده که «حق و حرمت و ولایت آن حضرت را بشناسد» این شروط چیست؟
************
باسمه تعالی
سلام علیکم
اصل اولیه، همان مثقال و ذره است که در قرآن کریم می‌فرماید:
«فَمَن یَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ خَیْرًا یَرَهُ * وَ مَن یَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ شَرًّا یَرَهُ» [سوره‌ی زلزله، آیات 7 و 8]
ترجمه: پس هر که هم‌وزن ذرهای نیکی کند [نتیجه‌ی] آن را خواهد دید و هر که هم‌وزن ذرهای بدی کند [نتیجه‌ی] آن را خواهد دید.
یعنی انسان‌ها برای هر ذره‌ذره‌ی اعمالشان، پاداش یا کیفر دریافت خواهند کرد. البته احترام ائمه‌ی طاهرین (علیه‌السلام) در نزد خدای تعالی آنقدر زیاد است که دریا دریا گناه شخصی را با قطره‌ای اشک بر مظلومیت آن جناب، می‌بخشند. اما دو نکته باید مورد توجه جدّی قرار بگیرد:
اول: حق الناس با اینجور اعمال جبرانی، بخشیده نمی‌شود. حق الناس فقط با پرداختن یا رضایت ذی‌حق جبران می‌شود. پس کسی گمان نکند اگر زکات، خمس و نفقه ندهد یا از راه احتکار، دزدی، غصب، کم‌فروشی، رشوه‌گرفتن، رباخوردن و مانند این گناهان، کسب درآمد نماید، گناهش بخشیده خواهد شد. چنین کسی اگر هزار بار هم به زیارت مضجع شریف حضرت اباعبدالله الحسین (علیه‌السلام) برود، همانند آن حج‌گزار خواهد بود که از ملکوت عالم، ندای «لا لبیک و لا سعدیک» در جواب «لبیک اللهم لبیک» او صادر می‌شود.
دوم: بخشیده شدن به معنی نرفتن به جهنم است، نه به معنی رفتن به درجات بالاتر. این که کسی را به جهنم نبرند، خیلی خوب است ولی بهتر از آن، بالا بردنش در درجات بهشتی است. تمام حکایات و خواب‌ها و مکاشفات و کرامات و غیره، که در آن، شفاعت و عنایت ائمه‌ی طاهرین (علیهم‌السلام) نسبت به گناهکاران آمده، ناظر به نجات از جهنم و رفتن به طبقه‌ی اول بهشت است. منهاجی نباید نظرش به نجات از جهنم و رسیدن به اولین درجه‌ی بهشت باشد، بلکه باید نظرش بر رسیدن به درجه‌ی صدم بهشت (= فردوس اعلی) باشد.
پس برای بخشیده شدن گناهان فردی، به زیارت مرقد شریف حضرت اباعبدالله الحسین (علیه‌السلام) بروید، ولی جدول محاسبه را جدّی بگیرید که هر چه درجه هست، در سایه‌ی مثبت‌های جدول محاسبه است.
موفق باشید
حاج فردوسی