حضرت حجة الاسلام حاج فردوسی، سلام علیکم
نظر جنابعالی در باره آینه‌کاری‌ها و طلاکاری‌های آستان قدس رضوی (ع) و الگوبرداری‌هایی که از آنان در حرم امامزادگان می‌شود، چیست؟ آیا واقعاً درست است با وجود اینهمه فقر و بیکاری که جوانان ما نمی‌توانند ازدواج کنند یا زندگی‌شان را حفظ کنند، چنین هزینه‌های هنگفتی از موقوفات و نذورات انجام می‌دهند؟ این آقایان چطور جواب خدا را خواهند داد؟ یعنی امام رضا (ع) و حضرت معصومه (س) به این تشریفات راضی هستند؟
با تشکر از جنابعالی
************
باسمه تعالی
سلام علیکم
اولاً: بنده «حجة الاسلام» نیستم. بر طبق روایت شریف، حجة الاسلام کسی است که «نمی‌دانم» بر زبانش نباشد؛
قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ (علیه‌السلام): «إِنَّ اللَّهَ لَا یَجْعَلُ حُجَّةً فِی أَرْضِهِ یُسْأَلُ عَنْ شَیْءٍ فَیَقُولُ لَا أَدْرِی» [کافی، محدث کلینی، جلد 1، صفحه‌ی 227، بَابُ أَنَّ الْأَئِمَّةَ (علیهم‌السلام) عِنْدَهُمْ جَمِیعُ الْکُتُبِ الَّتِی نَزَلَتْ مِنْ عِنْدِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ أَنَّهُمْ یَعْرِفُونَهَا عَلَی اخْتِلَافِ أَلْسِنَتِهَا]
ترجمه: امام صادق (علیه‌السلام) فرمودند: همانا خدای تعالی حجتی در زمین قرار نداده است که وقتی از او چیزی پرسیده شود، بگوید: نمی‌دانم.
در صورتی که سراسر وجود من، «نمی‌دانم» است مگر آن بخش که به نور آیات قرآن و روایات ائمه‌ی طاهرین (علیهم‌السلام) استثناء شده باشد.
ثانیاً: بنا ندارم در تمام مسائل عالم هستی، اظهار نظر کنم. بارها عرض شد که تخصص من، در تربیت فردی مشتاقان کمال و سعادت است و باید در اموری که به درد تربیت می‌خورد، نظر دین مبین اسلام را بازگو کنم. پس اگر کسی را یافتید که جویای کمال واقعی و سعادت ابدی بود، منهاج فردوسیان را به او معرفی کنید تا بر طبق واضحات و مسلّمات قرآن کریم و فرمایشات عترت طاهره (علیهم‌السلام)، تکامل یابد.
ثالثاً: اموری که پرسیده‌اید، ربط و دخلی به تربیت مشتاقان تکامل ندارد. اگر کار درستی است، بهره‌ی معنوی‌اش را متولیان آستان قدس رضوی و آستان امامزادگان می‌برند ولی نفعی به حال اصحاب منهاج فردوسیان که متولی نیستند ندارد؛ و اگر انحراف است، همانان باید پاسخگو باشند و ضرری به اصحاب منهاج فردوسیان نمی‌رساند. لذا منتظر می‌مانیم تا صاحب الامر (ارواحنافداه) بیایند و تکلیف ما را با آینه‌کاری‌ها و طلاکاری‌های بقاع متبرکه روشن سازند.
آنچه باید برای بنده و جنابعالی مهم و اساسی باشد، تفکر در اعتقادات ضعیف و خرافه‌آلود و اعمال نادرست و معصیت‌آلود خود و چاره‌اندیشی برای اصلاح آن است. ضرری که ما با سستی در اصلاح اعتقادات و اعمالمان به خودمان می‌رسانیم، طلاکاری‌ها و آینه‌کاری‌های حرم‌ها نمی‌تواند به ما برساند.
موفق باشید
حاج فردوسی