حاج فردوسی

(استاد تکامل در این زمان، حضرت بقیة الله هستند)

امروز امر ارشاد عباد به سوی حق تعالی بر دست مبارک حضرت صاحب الامر و الزمان (ارواح العالمین له الفداء) است که آن عزیز، متکفّل پرورش نفوس مستعدّه برای دریافت توحید ناب و تسلیم محض و عبودیت خالص بوده، واسطه‌ی فیض فیوضات ربانی به سوی بشر است.
به عبارت ساده، آن کسی که در عصر ما از جانب خدای تعالی اجازه دارد تا جان‌های آماده و مشتاق برای رسیدن به کمال و سعادت را راهبری کند و تلاش‌های علمی و عبادی‌شان را به مقصد برساند، وجود مبارک حضرت صاحب الامر (ارواحنا فداه) است. با اعتقاد به این مقدمه، بساط تمام کسانی که اجازه‌ی دستگیری می‌دهند و همچنین کسانی که ادعای داشتن اجازه‌ی دستگیری دارند، برچیده ‌می‌شود.
پس اگر کسی مثلاً قائل شود که سلسله‌ی امامان معصوم (علیهم‌السلام) که سرپرست بشرند و جان‌ها در سایه‌سار ولایت ایشان تکامل می‌یابد، در هزار و چند صد سال قبل قطع شده و دورانشان به سر آمده، و اکنون به ناچار نیاز به استاد و قطب و مرشد طریقتی برای تکامل نفوس است، «منهاج فردوسیان» را نتیجه نخواهد گرفت.

دلیل اثبات‌کننده: دلیل مدعا، همان روایاتی است که دوازده امام را اثبات می‌کند، ولی به روایتی که موضوع را به طور خاص ثابت می‌کند نیز اشاره می‌کنیم. آن حضرت در توقیع شریف، خطاب به شیخ مفید (رحمه‌الله) نوشتند:
«إِنَّا غَیرُ مُهْمَلِینَ‏ لِمُرَاعَاتِکمْ وَ لَا نَاسِینَ لِذِکرِکمْ وَ لَوْ لَا ذَلِک لَنَزَلَ بِکمُ اللَّأْوَاءُ وَ اصْطَلَمَکمُ الْأَعْدَاءُ» [احتجاج طبرسى، جلد 2، صفحه‌ی 598]
ترجمه: همانا، ما از رعایت حال شما کوتاهی نمی‏‌کنیم و شما را از یاد نمی‏‌بریم، چه، در غیر این صورت، سختی‌ها و گرفتاری‌ها بر شما فرو می‏‌آید و دشمنان شما را ریشه‏‌کن کرده و از بین می‏‌برند.