حاج فردوسی

سلام
حاج اقا فرحزاد در برنامه این هفته سمت خدا گفت صله رحم تعطیل زیارت تعطیل قم و مشهد تعطیل حتی اگر مهمان امد در را باز نکنید گناهش به گردن من! آیا واقعا در اسلام و تشیع چنین دستوری وجود دارد؟
با مراعات مسائل بهداشتی و حفظ فاصله می توان همه اینها را رعایت کرد چرا این تعطیلی شامل فروشگاه‌های بزرگ و مراکز خرید نیست در فروشگاه‌ها عوامل پزشکی تست کرونا مستقر هستند و بعد از تست کرونا با داشتن دستکش و ماسک اجازه ورود می دهند و آن هم با اجتماع انبوه جمعیت آیا فقط مشکل حرم‌ها بود آن هم حرم‌هایی که این روزها خلوت بود و اصلا زائری نداشت؟!

************
باسمه تعالی

سلام علیکم
برای رسیدن به جواب جامع برای این سؤال، به چند نکته توجه کنید:

نکته‌ی اول: بر طبق آموزه‌های دینی، حفظ سلامتی، مقدم بر انجام واجبات و ترک محرمات است. پس اگر انجام واجبی مثل روزه‌گرفتن موجب ضرر عمده و بیماری شود یا بیماری را تشدید نماید، نه تنها واجب نیست بلکه حرام است. «صله‌ی رحم» حتی اگر واجب شرعی باشد که نیست، وقتی احتمال عقلایی وجود دارد که مایه‌ی انتقال ویروس می‌شود، باید ترک گردد.
بارها عرض شد که «صله‌ی رحم» به معنی شاد کردن بستگان نسبی است. اگر کسی که ناقل ویروس است، حتی اگر خودش خبر نداشته باشد، بر اثر دید و بازدید، موجب بیمار شدن رحمش گردد، نه تنها موجبات شادی او را فراهم نکرده و ثواب صله‌ی رحم نخواهد داشت، بلکه قطعاً او را آزرده و جا دارد مشمول عذاب «قطع رحم» گردد. اگر یکی از نزدیکان شما به دیدنتان بیاید در حالی که بیمار است یا آلوده به ویروس است ولی خودش خبر ندارد؛ اما چند روز بعد خودتان یا یکی از اعضای خانواده‌یتان به این بیماری مبتلا شوید و از طریقی بفهمید که ویروس از لباس و بدن همان رحمی که به دیدن شما آمده بود، وارد محیط زندگی‌تان شده و او مایه‌ی بیمار شدن شما یا عضو عزیز خانواده‌یتان گشته، آیا از او خوشحال می‌شوید و برایش دعای خیر می‌کنید یا قلبتان مکدر و زبانتان شاکی می‌شود؟!

نکته‌ی دوم: جایی که به خاطر ترس عقلایی از بیماری، «می‌توان» بلکه «باید» واجب را ترک کرد، رفتن به زیارت مرقد امام معصوم که امری مستحب است را حتماً «می‌توان» و بلکه «باید» از ترس عقلایی شیوع بیماری، ترک کرد. در چنین شرایطی رفتن به زیارت امامزاده را که استحبابش از استحباب زیارت امام معصوم هم ضعیف‌تر است، به طریق اولی «می‌توان» و بلکه «باید» ترک کرد.

نکته‌ی سوم: اگر تمام مذهبی‌ها و حرم‌روها عاقل و متعادل می‌بودند و اینقدر متوجه می‌شدند که با حفظ فاصله و رعایت امور بهداشتی به حرم مشرف شوند، مشکلی نبود و تعطیلی حرم‌ها توجیهی نداشت؛ ولی وقتی علناً ضریح را می‌بوسند و می‌لیسند و فیلم می‌گیرند و به آن مباهات می‌کنند و دیگران را به بوسیدن و لیسیدن پنجره‌ی فولاد و ضریح تشویق می‌کنند، برای جلوگیری از شیوع بیماری ویروسی، چه راه دیگری جز بستن درها می‌ماند؟

نکته‌ی چهارم: حرم رفتن و در کل، معنویت داشتن، از نیازهای اولیه‌ی بشر برای زنده ماندن نیست. یعنی می‌توان حرم نرفت و زنده ماند، حتی می‌توان نماز که ستون دین است را نخواند و زنده ماند؛ ولی نمی‌توان آب و نان نخورد و زنده ماند. با این حساب، چطور می‌توان فروشگاه اقلام ضروری را بر روی مردم بست؟! این کار، موجب شورش عمومی می‌شود. البته بستن فروشگاه‌های اقلام غیرضروری، از وظایف حکومت است. اگر حکومت در بستن حرم‌ها جدّی باشد ولی در بستن فروشگاه‌های اقلام غیرضروری جدّی نباشد، اشکال شما وارد است.

موفق باشید
حاج فردوسی