سلام علیکم
ضمن تشکر از بیانات بسیار ارزشمندتان
توصیه فرمودید افرادی را که از برنامه تربیتی منهاج فردوسیان پیروی می‌کنند و قصد رسیدن به بالاترین درجه عالم امکان یعنی فردوس را دارند،از مبادلات و معاملات دنیا به هر اندازه اجتناب و دوری کنند.
توصیه بجایی است و برای کسی که آنچنان هدف بزرگی دارد اینچنین کندن‌ها و بیزاری جستن‌ها از دنیا الا و لابد لازم است.
اما یک نکته را توجه بفرمائید؛ ما مشتاقان کمال و سعادت، گیاه همین فضای آلوده دنیای مادی هستیم که برای امرار معاش خود و اهل و عیال ناچار به زندگی اجتماعی و در گیر شدن با معادلات و معاملاتی هستیم که به دلیل تغییر سبک زندگی و تغییر عصر و دوره‌ی حاضر حیات بشریت حتی به قدر کفاف هم اگر بخواهیم کسب معاش کنیم باید فعالیت های اجتماعی بیشتری با مردم دنیا نسبت به گذشتگان انجام دهیم.
از جهاتی امور تسهیل شده. قدیم روزها بلکه ماه‌ها طی طریق می‌کردند تا کالایی بفروشند یا متاعی بیایند، امروز به آسان‌ترین طریق ممکن در یک جایی به حالت سکون می توان ماند و معاملات بزرگ و کوچکی انجام داد!
اما برای منتفع شدن از کسب همین معاملات و معادلات باید زمان زیادی گذاشت و کسب دانش در آن زمینه مورد نظر نمود.
در معیشت خود قناعت کنیم، نیازهای مادی خانواده را که باید فراهم کنیم پس ناچار به ورود به معاملات و معادلات دنیوی است.
توصیه شما برای بهرمندی درست از دنیای مادی و معاملات عادی بشری به نفع منهاجی شدنمان چیست؟
************
باسمه تعالی
سلام علیکم
از منظر دکترین منهاج فردوسیان (که همان واضحات و مسلّمات قرآن و عترت معتبر است) کار کردن برای اداره‌ی آبرومندانه‌ی زندگی، بخشی از برنامه‌ی تکامل است.
بنا بر این، هر گاه قسمتی از ساعات شبانه‌روز را به کاری مشغول باشید که درآمدزاست و موجب می‌شود سربار دیگران نباشید و در جامعه، آبرومندانه زندگی کنید، نه تنها منافاتی با تکامل و سعادت ندارد، بلکه جزئی از مسیر تکامل است.
موفق باشید
حاج فردوسی