سؤال: آیا منهاجی برای رسیدن به کمالات فردی، باید خدمات اجتماعی و سیاسی داشته باشد؟
جواب: دیدگاهی وجود دارد که معتقد است: حتماً برای رسیدن به کمالات فردی، باید خدمات اجتماعی و سیاسی داشت، یعنی در متن خدمت‌رسانی به مردم، معنویت فردی رشد می‌کند.
دیدگاه دیگر معتقد است می‌توان بدون داشتن مشاغل سیاسی و اجتماعی و درگیر بودن به خدمت‌رسانی اجتماعی، به کمالات فردی رسید.
ما معتقدیم هر دو دیدگاه صحیح است؛ ولی عمل به دیدگاه اول، برتر از عمل به دیدگاه دوم است. زیرا قرآن کریم می‌فرماید: «لاَّ یسْتَوِی الْقَاعِدُونَ مِنَ الْمُؤْمِنِینَ غَیرُ أُوْلِی الضَّرَرِ وَ الْمُجَاهِدُونَ فِی سَبِیلِ اللهِ بِأَمْوَالِهِمْ وَ أَنفُسِهِمْ فَضَّلَ اللهُ الْمُجَاهِدِینَ بِأَمْوَالِهِمْ وَ أَنفُسِهِمْ عَلَی الْقَاعِدِینَ دَرَجَةً وَ کلاًّ وَعَدَ اللهُ الْحُسْنَی وَ فَضَّلَ اللهُ الْمُجَاهِدِینَ عَلَی الْقَاعِدِینَ أَجْرًا عَظِیماً» [سوره‌ی نساء، آیه‌ی 95]
ترجمه: مؤمنان خانهنشین که زیاندیده نیستند با آن مجاهدانی که با مال و جان خود در راه خدا جهاد میکنند یکسان نمیباشند. خداوند کسانی را که با مال و جان خود جهاد میکنند به درجهای بر خانهنشینان مزیت بخشیده و همه را خدا وعده‌ی [پاداش] نیکو داده و[لی] مجاهدان را بر خانهنشینان به پاداشی بزرگ، برتری بخشیده است.
پس هم مجاهدین برحقند و اهل نجات هستند و هم قاعدین؛ ولی درجات اخروی مجاهدین، برتر از قاعدین است.
با این حساب، مقام مبلّغ منهاج فردوسیان، بسی بالاتر از منهاجی صِرف است.