سؤال: آیا تمام اصحاب منهاج فردوسیان در یک درجه قرار دارند؟
جواب: اصحاب منهاج فردوسیان را درجاتی است که شاید بتوان به صورت زیر، تقسیم و تعریف نمود:
منهاجدوست: کسانی هستند که مخالفتی با نظام تربیتی منهاج فردوسیان ندارند و دوست دارند در فرصت و فراغتی که برایشان حاصل شد، به مطالعهی قواعد نظری و قوانین عملی آن بپردازند و منتظرند توفیقی از حضرت باری تعالی نصیبشان شود که قوانین عملی منهاج فردوسیان را مراعات نمایند.
منهاجخوان: کسانی هستند که فرصت و فراغتی برای مطالعهی قواعد نظری و قوانین عملی منهاج فردوسیان پیدا کردهاند و میخواهند از طریق مطالعهی آثار منهاجی، بیشتر و بهتر با این برنامه آشنا شوند.
منهاجدان: کسانی هستند که اطلاع اجمالیای از قواعد نظری و قوانین عملی منهاج فردوسیان دارند، و آن را جدید و جذاب میشمارند، هر چند خود را مقیّد به مراعات قوانین عملی آن نمیدانند.
منهاجیار: کسانی هستند که در استجماع قواعد نظری و قوانین عملی منهاج فردوسیان، یاریرسان دفتر مرکزی منهاج فردوسیان میباشند. اینان از دقت بالایی در غلطیابی برخوردارند و در عرفیسازی ادبیات این برنامه و همهفهم کردن آن، نقش بسزایی دارند.
منهاجگو: کسانی هستند که قواعد نظری و قوانین عملی منهاج فردوسیان را برای دیگران بازگو میکنند. از اینان به «مبلغین منهاج فردوسیان» نیز تعبیر میشود.
منهاجنت: کسانی هستند که منهاج فردوسیان را در فضاهای مجازی تبلیغ میکنند. فضاهایی مانند پایگاههای اینترنتی (Web Site)، یادداشتهای اینترنتی (Web Log)، اتاقهای گفتگو (Chat Room)، انجمنها (Forum) و همچنین نرمافزارهای اجتماعی و مانند اینها.
منهاجکوش: کسانی هستند که اعتقاد به قواعد نظری و مراعات کردنِ قوانین عملی منهاج فردوسیان را جدّی گرفته و با کوشش فراوان، سعی بلیغ در انجام آنها دارند.
البته افراد دیگری نیز وجود دارند که گر چه نمیتوان آنان را جزء اصحاب منهاج فردوسیان برشمرد، ولی جزء مخالفان و دشمنان هم به شمار نمیآیند. برخی از این افراد عبارتند از:
منهاجزده: کسانی هستند که بعد از مدتی مراعات کردنِ قوانین عملی به صورت پراکنده و نامنظم، از رسیدن به نتیجهی خاص، محروم میشوند و در نتیجه، سرخورده و ناامید گشته و دلسردانه به آن ادامه میدهند یا مراعات قوانین را ترک میکنند. و حتی در شرایط وخیم، به مخالفین میپیوندند و این برنامه را ناکارآمد معرفی مینمایند.
منهاجفخر: کسانی هستند که منطق قوی منهاج فردوسیان، آنان را جذب میکند و علاقهمند میشوند برای فخرفروشی در نزد دیگران و مقابلهی علمی با کسانی که اطلاعات ضعیفی از دین دارند، با قواعد نظری و قوانین عملی آن آشنا شوند. اینان معمولاً از میان دانشجویانی هستند که میخواهند در مناظرههای دینی، از طلاب حوزوی، پیشی بگیرند.