سؤال: آیا اگر کسی به عنوان «مستجاب الدعوه» شهرت یابد، مردم فکر نخواهند کرد او با عالم غیب ارتباط دارد و از اسباب و علل غیبی استفاده می‌کند؟
جواب: این که مردم فکر کنند شخصی با عالم غیب ارتباط دارد و از اسباب و علل غیبی استفاده می‌کند، در مورد علوم غریبه و «دعانویسی»، درست است نه در مورد «دعا کردن».
ارباب علوم غریبه، با تسخیر موکّلانی از جن، قادر به انجام کارهای مختلفی می‌شوند و اکثر مراجعه‌کنندگان به دعانویسان، این را می‌دانند و قصدشان از مراجعه به آنان، بهره‌مند شدن از این نیروها و اسباب غیبی است.
اما در دعاگو، قضیه فرق می‌کند. در مراجعه به دعاگو، کسی فکر نمی‌کند دعاگو چیزی بیشتر از یک درخواست خالصانه به درگاه الهی دارد.
معمولاً مراجعه‌کنندگان به دعاگو، به این نکته توجه دارند که دعاگو، فقط با زبانی که گناه نکرده است، حاجت آنان را به درگاه الهی تقدیم می‌دارد و بقیه‌ی ماجرای استجابت، از عنایت حق تعالاست. آنان می‌دانند که دعاگو، قدرت دعانویس را ندارد. مراجعه‌کنندگان می‌دانند که دعاگو، جن و پری در تسخیر خود ندارد و با تکیه بر نیروهای نامرئی، به حل مسائل مردم نمی‌پردازد.