⚡️ دورهمی منهاجی‌ها
🌿 جلسه‌ی پنجاهم
🌼 ۲۴ آبان ۱۴۰۲
👈 حکایت «حارثة بن مالک» که در محضر استاد اعظم ادعا کرد به «یقین» رسیده است.
👈 باید الگوهای ما، کسانی باشند که به یقین رسیده‌اند، نه کسانی که ثروت بیشتر دنیوی دارند.
👈 دو ورود به دو عالم ناشناخته در پیش داریم که بر ما سخت خواهد بود؛ «ورود از دنیا به برزخ» و «ورود از برزخ به قیامت».
👈 بزرگ‌ترین سرمایه‌ی ما، «توجه» ماست.
👈 هیچ کاری در جهان، مشکل‌تر از رشد فردی نیست.
👈 گفتگوی قلبی با خداوند، به زندگی انسان، عمق می‌دهد.
👈 حج‌گزار، در حالی از حج بر می‌گردد که از آتش جهنم آزاد شده یا گناهانش آمرزیده شده یا خانواده و اموالش محافظت شده است.
👈 آیا توجه به آیات و روایات جهنم، توجه به کمبودها نیست؟
👈 تا زمانی که در این دنیا هستیم، نمی‌توانیم معنی «خلود» و «بی‌نهایت» را متوجه شویم.
👈 چرا نباید تصاویر جهنم را به تنهایی بر جانمان نقش بزنیم؟
👈 برای پرورش روح و بالا بردن ظرفیت، چه کنیم؟
👈 تمام مراحل بعدی در برزخ و قیامت، بر اساس امتیازی است که از این جهان با خود می‌بریم.
👈 حاکم و محکوم در قیامت، خودمان هستیم.
👈 اگر از غیر نظام تربیتی منهاج فردوسیان بگیرید، به محمد و آل محمد (علیهم‌السلام) نخواهید رسید.
👈 اگر نمی‌توانید قرآن را درست و آسان، روخوانی کنید، از روی رسم الحاج بخوانید.
👈 اگر اهل تقوا شوید، جن و انس از شما خواهند ترسید.
👈 چطوری پایه‌ی باورهایمان را پیدا کنیم که از پایه‌ی کمبود است یا از پایه‌ی فراوانی؟
👈 نمی‌توان از روی رفتار دیگران، باور آنان را قضاوت کرد که از پایه‌ی کمبود است یا فراوانی.
👈 چگونه زمانی که گرفتار شنیدن اخبار منفی شده‌اید، از پایه‌ی فراوانی به آن توجه کنید تا اثر مثبتی برای شما داشته باشد؟