نام کتاب:
نام این کتاب، «طِبُّ الأئمّة (علیهم‌السلام)» است.
مؤلف کتاب:
مؤلف این کتاب، عبد الله بن بسطام بن شاپور زیات نیشابوری و برادرش حسین بن بسطام بن شاپور زیات نیشابوری (401 هجری) است.
خلاصه‌ی محتوای کتاب:
کتاب«طب الأئمة»، برای درمان بیماری‌ها، دو راه پیشنهاد می‌کند: یکی، از راه مصرف مواد غذایی و داروهای گیاهی که در آن زمان در دسترس بوده است و دیگری، از راه خواندن دعا و آیات قرآن.
برخی از عناوین این کتاب، عبارتند از: مقدار پاداش در هر بیماری؛ برای درد سر؛ دوای بلغم؛ تعویذهای متعدد برای انواع ناخوشی‌ها، همچون سردرد، چشم‌درد، گوش‌درد، شکم‌درد و... دعای امام رضا (علیه‌السلام) برای شفا از بیماری‌ها؛ ویژگی‌های تب و راه علاج آن؛ کراهت خوردن دارو مگر در صورت نیاز؛ داروی دل‌درد و سرماخوردگی؛ خواص روغن بنفشه؛ خواص برخی از میوه‌ها.
بررسی‌های بیشتر:
این کتاب، شامل ۴۰۹ حدیث است که در ۲۴۵ عنوان آمده و ذیل هر عنوان، یک یا دو خبر نقل شده است. مطالب کتاب، در قالب روایت و غالباً با ذکر سلسله اسناد بیان شده است، هر چند چنین می‌نماید که برخی از واسطه‌ها و راویان در سندها به‌طور کامل ذکر نشده‌اند و مؤلفان، سند خود را به راوی اصلی و معصوم نرسانده‌اند.
جمع‌بندی و نتیجه‌گیری:
بنا بر آنچه گذشت، کتاب طب الائمه (علیهم السلام) از منابع استجماع تأسیسی قواعد نظری و قوانین عملی منهاج فردوسیان است.