سؤال: بنا بر آنچه در پایگاه رسمی سازمان جهانی بهداشت آمده، بیشتر مبتلایان به ویروس کرونا، بدون نیاز به درمان خاصی بهبود پیدا می‌کنند. اگر کرونا دوا ندارد و هر گاه نکشد، خودش خوب می‌شود، دعا برای شفای از کرونا چه معنایی دارد؟
جواب: کسی که کرونا بگیرد، هرگاه التماس دعا بدهد، از دو حال خارج نیست، یا می‌میرود و یا بهبود کامل می‌یابد.
اگر بمیرد، معلوم می‌شود اجلش رسیده بوده و کرونا، مانند هزاران بیماری و عامل دیگر، فقط بهانه‌ای برای مردن بوده است؛ ولی اگر کسی که کرونا گرفته، التماس دعا بدهد و شفا بگیرد، دعا باعث می‌شود از عوارض جانبی آن در امان باشد.
از آنجا که کرونا یک بیماری مولتی سیسماتیک است و ارگان‌های مختلف بدن را درگیر می‌کند، عوارض گوناگونی دارد. عوارض ریوی، مهم‌ترین مشکل مبتلایان پس از بهبودی است. محققان متوجه اختلال در عملکرد ریه‌ی مبتلایان، حتی پس از بهبودی کامل شده‌اند. تحقیقات نشان می‌دهد در بیماری کرونا، ظرفیت ریه‌های افراد بهبودیافته کمتر از قبل می‌شود و برای برخی کسانی که به کرونای شدید مبتلا شده‌اند، تنها 20 تا 30 درصد ریه‌ها عملکرد مطلوب دارد.
ابتلای به کرونای شدید بر روی عملکرد مغز، قلب، کلیه‌ها، کبد و غدد درون‌ریز بدن نیز تأثیر منفی می‌گذارد. بنا بر اطلاعاتی که انجمن مغز و اعصاب آلمان به‌تازگی منتشر کرده، برخی از افراد مبتلا به کرونا هم‌زمان به اختلالات شدید عصبی دچار شده‌اند. بررسی‌های بیشتر نشان داده که این افراد به سندروم اختلال کلی در عملکرد مغز مبتلا شده‌اند که می‌تواند عوارض بلندمدتی نظیر سردرگمی، بی‌قراری و اختلال حافظه را در پی داشته باشد.
همچنین تحقیقات نشان می‌دهد ابتلا به ویروس کرونا، چه شدید و چه خفیف، در بلندمدت خطر تشکیل لخته‌های خونی را افزایش می‌دهد و به این دلیل ممکن است در برخی افراد، احتمال بروز سکته‌ی مغزی را بالا ببرد. این عارضه‌ی کرونا و تشکیل لخته‌های خونی، حتی می‌تواند به آسیب‌های عمومی‌تری در بدن منجر شود.
علاوه بر این، محققان می‌گویند احتمال حملات صرع در برخی مبتلایان به کرونا بالا می‌رود و ممکن است این حملات در بلندمدت، دائمی شده و حتی به بروز بیماری صرع منجر شود.