«وَ سِیقَ الَّذِینَ اتَّقَوْا رَبَّهُمْ إِلَی الجَنَّةِ زُمَرًا حَتَّی إِذَا جَاؤُوهَا وَ فُتِحَتْ أَبْوَابُهَا وَقَالَ لَـهُم خَزَنَتُهَا سَلَامٌ عَلَیکمْ طِبْتُمْ فَادْخُلُوهَا خَالِدِینَ * وَقَالُوا الحَمْدُ للهِ الَّذِی صَدَقَنَا وَعْدَهُ وَأَوْرَثَنَا الأَرْضَ نَتَبَوَّأُ مِنَ الجَنَّةِ حَیثُ نَشَاءُ فَنِعْمَ أَجْرُ العَامِلِینَ»
«و کسانی که از پروردگارشان پروا داشتهاند گروه گروه به سوی بهشت سوق داده شوند تا چون بدان رسند و درهای آن [به رویشان] گشوده گردد و نگهبانان آن به ایشان گویند: «سلام بر شما، خوش آمدید. در آن درآیید [و] جاودانه [بمانید]». و گویند: «سپاس خدایی را که وعدهاش را بر ما راست گردانید و سرزمین [بهشت] را به ما میراث داد. از هر جای آن باغ [پهناور و همیشه سرسبز] که بخواهیم جای میگزینیم. چه نیک است پاداش عملکنندگان»
[سوره‌ی زمر، آیات 73 و 74]