حاج فردوسی

«وَ لِمَنْ خَافَ مَقَامَ رَبِّهِ جَنَّتَانِ * فَبِأَی آلَاءِ رَبِّکمَا تُکذِّبَانِ * ذَوَاتَا أَفْنَانٍ * فَبِأَی آلَاءِ رَبِّکمَا تُکذِّبَانِ * فِیهِمَا عَینَانِ تَجْرِیانِ * فَبِأَی آلَاءِ رَبِّکمَا تُکذِّبَانِ * فِیهِمَا مِن کلِّ فَاکهَةٍ زَوْجَانِ * فَبِأَی آلَاءِ رَبِّکمَا تُکذِّبَانِ * مُتَّکئِینَ عَلَی فُرُشٍ بَطَائِنُهَا مِنْ إِسْتَبْرَقٍ وَجَنَی الجَنَّتَینِ دَانٍ * فَبِأَی آلَاءِ رَبِّکمَا تُکذِّبَانِ * فِیهِنَّ قَاصِرَاتُ الطَّرْفِ لَمْ یطْمِثْهُنَّ إِنسٌ قَبْلَهُمْ وَلَا جَانٌّ * فَبِأَی آلَاءِ رَبِّکمَا تُکذِّبَانِ * کأَنَّهُنَّ الیاقُوتُ وَالمَرْجَانُ * فَبِأَی آلَاءِ رَبِّکمَا تُکذِّبَانِ * هَلْ جَزَاءُ الإِحْسَانِ إِلَّا الإِحْسَانُ * فَبِأَی آلَاءِ رَبِّکمَا تُکذِّبَانِ * وَمِن دُونِهِمَا جَنَّتَانِ * فَبِأَی آلَاءِ رَبِّکمَا تُکذِّبَانِ * مُدْهَامَّتَانِ * فَبِأَی آلَاءِ رَبِّکمَا تُکذِّبَانِ * فِیهِمَا عَینَانِ نَضَّاخَتَانِ * فَبِأَی آلَاءِ رَبِّکمَا تُکذِّبَانِ * فِیهِمَا فَاکهَةٌ وَنَخْلٌ وَرُمَّانٌ * فَبِأَی آلَاءِ رَبِّکمَا تُکذِّبَانِ * فِیهِنَّ خَیرَاتٌ حِسَانٌ * فَبِأَی آلَاءِ رَبِّکمَا تُکذِّبَانِ * حُورٌ مَّقْصُورَاتٌ فِی الخِیامِ * فَبِأَی آلَاءِ رَبِّکمَا تُکذِّبَانِ * لَمْ یطْمِثْهُنَّ إِنسٌ قَبْلَهُمْ وَلَا جَانٌّ * فَبِأَی آلَاءِ رَبِّکمَا تُکذِّبَانِ * مُتَّکئِینَ عَلَی رَفْرَفٍ خُضْرٍ وَعَبْقَرِی حِسَانٍ»

«و هر کس را که از مقام پروردگارش بترسد، دو باغ است. پس [ای جن و انس] کدامیک از نعمت‌های پروردگارتان را دروغ می‌پندارید؟! که دارای شاخسارانند. پس [ای جن و انس] کدامیک از نعمت‌های پروردگارتان را دروغ می‌پندارید؟! در آن دو [باغ]، دو چشمه روان است. پس [ای جن و انس] کدامیک از نعمت‌های پروردگارتان را دروغ می‌پندارید؟! در آن دو [باغ]، از هر میوه‌‏ای دو گونه است. پس [ای جن و انس] کدامیک از نعمت‌های پروردگارتان را دروغ می‌پندارید؟! بر بسترهایی که آستر آن‌‌ها از ابریشم درشت‌‏بافت است تکیه کنند و چیدن میوه [از] آن دو باغ [به آسانی] در دسترس است. پس [ای جن و انس] کدامیک از نعمت‌های پروردگارتان را دروغ می‌پندارید؟! در آن [باغ‌ها، دلبرانی] فروهشته‌‏نگاهند که دست هیچ انس و جنی پیش از ایشان به آن‌‌ها نرسیده است. پس [ای جن و انس] کدامیک از نعمت‌های پروردگارتان را دروغ می‌پندارید؟! گویی که آن‌‌ها [از شدت درخشش و ارزشمند بودن،] یاقوت و مرجانند. پس [ای جن و انس] کدامیک از نعمت‌های پروردگارتان را دروغ می‌پندارید؟! [آنان که در دنیا احسان کردند، در اینجا چنین احسانی نصیبشان می‌شود] مگر پاداش احسان جز احسان است؟! پس [ای جن و انس] کدامیک از نعمت‌های پروردگارتان را دروغ می‌پندارید؟! و غیر از آن دو [باغ]، دو باغ [دیگر نیز] هست. پس [ای جن و انس] کدامیک از نعمت‌های پروردگارتان را دروغ می‌پندارید؟! که از [شدت] سبزی، سیه‏‌گون می‏‌نماید. پس [ای جن و انس] کدامیک از نعمت‌های پروردگارتان را دروغ می‌پندارید؟! در آن دو [باغ]، دو چشمه‌ی همواره جوشان است. پس [ای جن و انس] کدامیک از نعمت‌های پروردگارتان را دروغ می‌پندارید؟! در آن دو [باغ]، میوه و خرما و انار است. پس [ای جن و انس] کدامیک از نعمت‌های پروردگارتان را دروغ می‌پندارید؟! در آنجا [حوریانی] نکوخوی و نکورویند. پس [ای جن و انس] کدامیک از نعمت‌های پروردگارتان را دروغ می‌پندارید؟! حورانی پرده‏‌نشین در [دل] خیمه‏‌ها. پس [ای جن و انس] کدامیک از نعمت‌های پروردگارتان را دروغ می‌پندارید؟! دست هیچ انس و جنی پیش از ایشان به آن‌‌ها نرسیده است. پس [ای جن و انس] کدامیک از نعمت‌های پروردگارتان را دروغ می‌پندارید؟! بر بالش سبز و فرش نیکو تکیه زده‏‌اند [و غرق در نعمت و لذتِ جاویدان خداوند هستند]».

[سوره‌ی رحمان، آیات 46 تا 76]