«إِنَّ الأَبْرَارَ لَفِی نَعِیمٍ * عَلَی الأَرَائِک ینظُرُونَ * تَعْرِفُ فِی وُجُوهِهِمْ نَضْرَةَ النَّعِیمِ * یسْقَوْنَ مِن رَّحِیقٍ مَّخْتُومٍ * خِتَامُهُ مِسْک وَفِی ذَلِک فَلْیتَنَافَسِ المُتَنَافِسُونَ * وَمِزَاجُهُ مِن تَسْنِیمٍ * عَینًا یشْرَبُ بِهَا المُقَرَّبُونَ»
«به راستی [باور کنید که] نیکوکاران در نعمت‌های [الهی] خواهند بود. بر تخت‌ها[ی مرتفع و خوش‌منظر، نشسته و به مناظر بهشتی و چهره‌ی زیبای بهشتیان] مینگرند. [آنقدر شکفته و بشّاشند که] از چهرههایشان طراوت نعمت [بهشت] را درمییابی. از بادهای مُهر شده نوشانیده می‌شوند. [بادهای که] مُهر آن، مِشک است. [به هوش باشید که] مشتاقان، در [به دست آوردن] این [نعمت‌ها] باید بر یکدیگر پیشی گیرند. و [آن باده‌ی مُهر شده] ترکیبش از [چشمه‌ی] تسنیم است. چشمهای که مقرّبان [خدا] از آن می‌نوشند»
[سوره‌ی مطففین، آیات 22 تا 28]