قَالَ النَّبِی (صلّی الله علیه و آله و سلّم): «إِنَّ فِی الجَنَّةِ سُوقاً مَا فِیهَا شِرًی وَ لَا بَیعٌ إِلَّا الصُّوَرُ مِنَ الرِّجَالِ وَ النِّسَاءِ مَنِ اشْتَهَی صُورَةً دَخَلَ فِیهَا وَ إِنَّ فِیهَا مَجْمَعُ حُورِ العِینِ یرْفَعْنَ أَصْوَاتَهُنَّ بِصَوْتٍ لَمْ یسْمَعِ الخَلَائِقُ بِمِثْلِهِ: نَحْنُ النَّاعِمَاتُ فَلَا نَبْأَسُ أَبَداً وَ نَحْنُ الطَّاعِمَاتُ فَلَا نَجُوعُ أَبَداً وَ نَحْنُ الکاسِیاتُ فَلَا نَعْرَی أَبَداً وَ نَحْنُ الخَالِدَاتُ فَلَا نَمُوتُ أَبَداً وَ نَحْنُ الرَّاضِیاتُ فَلَا نَسْخَطُ أَبَداً وَ نَحْنُ المُقِیمَاتُ فَلَا نَظْعَنُ أَبَداً فَطُوبَی لِمَنْ کنَّا لَهُ وَ کانَ لَنَا نَحْنُ خَیرَاتٌ حِسَانٌ أَزْوَاجُنَا أَقْوَامٌ کرَامٌ»
رسول خدا (صلّی الله علیه و آله و سلّم): فرمودند: «در بهشت، بازاری است که در آن فقط صورت‌های مردان و زنان بهشتی در [معرض] خرید و فروش قرار می‌گیرد. هر کس صورتی را که بخواهد [برمی گزیند و] در آن داخل می‌شود [و به آن شکل در می‌آید]. در آن مجمع، حور العین نیز هستند که صداهایشان را بلند می‌کنند، با صدایی که آفریدگان مانند آن را نشنیده‌اند و می‌گویند: ما تازه‌هایی هستیم که هرگز پژمرده نمی‌شویم. ما سیرانی هستیم که هرگز گرسنه نمی‌شویم. ما پوشیدگانی هستیم که هرگز عریان نمی‌شویم. ما جاودانگانی هستیم که هرگز نمی‌میریم. ما خشنودانی هستیم که هرگز ناراضی نمی‌شویم. ما اقامت گزیدگانی هستیم که هرگز کوچ نمی‌کنیم. خوش به حال کسی که ما برای او باشیم و او برای ما باشد. ما زنان نیکوخوی زیباروی، و شوهرانمان مردمانی بزرگوار هستند».
[جامع الأخبار، شعیری، صفحه‌ی 494؛ بحار الانوار، علامه مجلسی، جلد 8، صفحه‌ی 148؛ سنن ترمذی، جلد 4، صفحه‌ی 969؛ مسند ابن حنبل، جلد 1، صفحه‌ی 329؛ المصنف، ابن ابی شیبه، جلد 8، صفحه‌ی 69؛ تفسیر ابن کثیر، جلد 8، صفحه‌ی 12؛ زهد ابن مبارک، صفحه‌ی 523؛ الفردوس، جلد 1، صفحه‌ی 219؛ کنز العمال، متقی هندی، جلد 16، صفحه‌ی 96]