قَالَ أَمِیرُ المؤمنین (علیه‌السلام) فِی صِفَةِ الجَنَّةِ: «دَرَجَاتٌ مُتَفَاضِلَاتٌ وَ مَنَازِلُ مُتَفَاوِتَاتٌ لَا ینْقَطِعُ نَعِیمُهَا وَ لَا یضْعَنُ مُقِیمُهَا وَ لَا یهْرَمُ خَالِدُهَا وَ لَا ییأَسُ سَاکنُهَا»
امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) درباره‌ی وصف بهشت فرمودند: «[در بهشت،] درجاتی از یکدیگر برتر و جایگاههایی گوناگون و متفاوت وجود دارد که نعمتهایش پایان ندارد، و اقامت گزیدگان در آن، هرگز کوچ نکنند، [منزل گرفته‌های] جاودانه‌اش، هرگز پیر و فرسوده نگردند، و ساکنانش گرفتار شداید و سختی‌ها نخواهند شد».
[نهج البلاغه، صبحی صالح، خطبه‌ی 85؛ شرح نهج البلاغه، ابن ابی الحدید، جلد 6، صفحه‌ی 348؛ بحار الانوار، علامه مجلسی، جلد 8، صفحه‌ی 162]