قَالَ النَّبِی (صلّی الله علیه و آله و سلّم): «وَ اللهِ یا عَلِی إِنَّ شِیعَتَک لَیؤْذَنُ لَـهُم فِی الدُّخُولِ عَلَیکمْ فِی کلِّ جُمُعَةٍ وَ إِنَّهُمْ لَینْظُرُونَ إِلَیکمْ مِنْ مَنَازِلِهِمْ یوْمَ الجُمُعَةِ کمَا ینْظُرُ أَهْلُ الدُّنْیا إِلَی النَّجْمِ فِی السَّمَاءِ وَ إِنَّکمْ لَفِی أَعْلَی عِلِّیینَ فِی غُرْفَةٍ لَیسَ فَوْقَهَا دَرَجَةُ أَحَدٍ مِنْ خَلْقِهِ»
رسول خدا (صلّی الله علیه و آله و سلّم): فرمودند: «ای علی، به خدا قسم به شیعیانت در هر جمعه اجازه‌ی وارد شدن بر شما (= ائمه‌ی طاهرین) داده می‌شود و آنان از منزل‌هایشان در روز جمعه به سوی شما می‌نگرند همچنان که اهل دنیا به ستاره [ها] در آسمان می‌نگرند و شما (= اهل بیت رسول اعظم) در اعلی علیین (= بالاترینِ بالاترین‌ها) در غرفه‌ای هستید که درجه‌ی هیچ‌یک از آفریدگان خداوند متعال بالاتر از آن نیست».
[تفسیر فرات کوفی، صفحه‌ی 350؛ بحار الانوار، علامه مجلسی، جلد 8، صفحه‌ی 174]